ఇలా మన అవిద్యా దృష్టి ననుసరించి చెప్పిన మాటే గాని ఇది - వస్తుస్థితిని బట్టి పేర్కొన్న మాట కాదు.
అయితే మనమిప్పుడేమి చేయాలంటారు. ఏమి చేయాలనే ప్రశ్నేముంది. నేను జీవుడననే భ్రాంతి పోగొట్టుకోటమే మన కర్తవ్యం. అంతకన్నా ఏమీ లేదు. ఎలా పోగొట్టుకోవా లదైనా. నారాయణం మహాజ్ఞేయం విశ్వాత్మానం పరాయణమ్. ఒకటి పోగొట్టు కొనే ముందు మరొకటి పట్టుకోవాలి. అది పట్టుకోకుండా ఇది పోగొట్టుకోలేము. ఏమిటా పట్టుకోవలసింది ఎలా పట్టుకోటమంటే వర్ణిస్తున్నాడు. మహా జ్ఞేయమని. జ్ఞేయమంటే తెలుసుకోవలసింది. మనకు జ్ఞానముంది. దాని బలంతో ఎన్నో విషయాలు తెలుసుకొంటూ ఉంటాము లోకంలో. లోకంలో నేమి శాస్త్రంలోనేమి. కళలోనేమి. అన్నీ మనకు జ్ఞేయాలే. కాని వీటన్నిటినీ మనం మన దేహాత్మ భావాన్ని వదలకుండానే మనకు జ్ఞేయమని చూస్తుంటాము. మనమిక్కడి వరకే జ్ఞాన మనుకొంటే అది మనకు బాహ్యంగా జ్ఞేయమై కనిపిస్తుంటుంది. మనమీ శరీరానికి పరిమితమై చూస్తాము ప్రతి ఒక్కటీ. కనుక అది కూడా పరిమితమై ఆమేరకే కనిపిస్తుంది. కాబట్టి అది మహాజ్ఞేయం కాదు. అల్పమైన జ్ఞేయం.
మహచ్చ తద్ జ్ఞేయంచ మహాజ్ఞేయం. అన్నిటికన్నా పెద్దదైన జ్ఞేయమేదో అది మహాజ్ఞేయం. ఏదది. ఆకాశం.
Page 134
