ఇది అసలైన అనుభవం కాదు. అనుభవా భాస శరీరంతో కాక శరీరితో తాదాత్మ్యం చెందినప్పుడే అది నిజమైన అనుభవం. అసలు శరీరే మనం. శరీరంలో ఉన్న వాడెవడో వాడు శరీరి. వాడీ శరీరం లోపలా వెలపలా కూడా వ్యాపించి ఉన్నాడు. ఎందుకంటే పిండశరీరమేకాక బ్రహ్మాండం కూడా శరీర మేనని చెప్పాము, రెండింటినీ కనిపెట్టి చూస్తున్నది ఆత్మచైతన్యం. ఈ చైతన్యమే మన స్వరూపం. నేనే అని భావించేది మనలో ఈ చైతన్యమే. నేను చూస్తున్నాను చేస్తున్నాను అనుకొనేది చైతన్యమే గదా. ఈ శరీరాన్ని నాది అనుకొని దర్శించేదికూడా నా చైతన్యమే, కాబట్టి ఈ చైతన్యమే ఆత్మ. అదే అసలు నేను. అనవసరంగా అది చూచే ఈ శరీరాది సంఘాతాన్ని నేనని అభిమానిస్తున్నాను. ఇది నకిలీ నేను గాని అసలు నేనుగాదు. అసలు నేను ఈ శుద్ధ చైతన్యమే. ఇదే శరీరి అంటే.
ఇది మాత్రం శరీరంలాగా అనిత్యం కాదు. నిత్యం. అంటే ఎప్పటికీ మారేది గాదు. అవినాశి. అవినాశి అని ఎలా చెప్పగలవని అడగవచ్చు. దాని కొక్కటే జవాబు. అప్రమేయ మీ ఆత్మ ప్రమేయం కాని దేదో అది అప్రమేయం. ప్రమేయ మంటే జ్ఞానానికి గోచరించేది. జ్ఞానానికి గోచరించేది కాదిది. జ్ఞానమే. చైతన్యమంటె జ్ఞానమే గదా. జ్ఞానం గోచరింప జేసుకొనేదే గాని గోచరించేది కాదు. గోచరించేవి శరీరాదులైన ఉపాధులు. ఉపాధులనేవి సముద్రంలో తరం గాలు. ఒకటిపోతే ఒకటి పొడచూపుతుంటాయి. వీటి రాకపోకలను ఎప్పుడూ కనిపెట్టి చూచే చైతన్యం వాటి మాదిరి పోవటానికి లేదు. రావటానికి లేదు. స్థాయిగా నిలిచి ఉండాలి. కనుకనే అవి అనిత్యమైతే ఇది నిత్యమయి తీరాలి. నిత్యం కాకపోవటాని కిది ప్రమేయం కాదు. నామ రూపాత్మకం కాదు. ప్రమేయ మయిం దెప్పుడూ నామరూపాత్మకం. నామరూపాత్మకమైతే మార్పు చెందటం తథ్యం. మార్పు చెందిందో నశించక తప్పదు కనుకనే శరీరాదులు నశ్వరాలైతే శరీరి అయిన చైతన్య మవినాశి.
అంతేకాదు. ఆ మాటకు వస్తే నశ్వరమైన ఈ శరీరాదులు కూడా నిజంలో అవినాశి అయిన ఆ చైతన్య రూపాలే. కాబట్టి దానికి బాహ్యంగా స్వతంత్రమైన సత్తా వీటి కెప్పుడూ లేదు. సువర్ణానికి భిన్నంగా కటకకుండల కేయూరా గ్యాభరణా లెక్కడున్నాయి. సువర్ణమే ఆభరణ రూపాలుగా భశిస్తున్న దాయె. భరణాలుగా అవి అనిత్యమయినా సువర్ణంగా మరలా సత్యమే. ఎందుకంటే ఆభరణాలు మొదట లేవు. చివర లేవు. మధ్యలో మాత్రమే కనిపిస్తున్నాయి. కనిపించే టపుడు కూడా సువర్ణ మయమే అవి కరిగించినా చెరిపించినా ఆభరణాలన్నీ సువర్ణాత్మకమే తదాత్మకంగా అంతా ఏకమే నిత్యమే.
Page 8
