లేవీ లేవని. ఎందుకంటే ప్రపంచాని కంతటికి విలక్షణంగా వర్ణించారు దాన్ని. ప్రపంచమనేది నామరూపాత్మకమైనది. అది కూడా దీని మాదిరి నామరూపాత్మకమే అయితే ఇక విలక్షణమెలా కాగలదు. కాబట్టి అది సమస్త సంసార ధర్మాలకూ అతీతంగా నిర్గుణమూ నిరాకారమూ నిరంజనమూ అయిన తత్త్వమే కావలసి ఉంది. అయితే అలాంటి ఈశ్వరుణ్ణి మన మనసు తెలుసుకోటమెలాగ, తెలియకపోతే దాన్ని మనం భజించుట మెలాగని ప్రశ్న.
దానికేమి రూపం లేకపోయినా కొన్ని అమూర్తమైన భావాలు మనసుకు రావటం లేదా. ఆ మాటకు వస్తే సుఖదుఃఖాది భావాలకొక విశిష్టమైన ఆకారమంటూ లేదు గదా. అయినా నేను సుఖపడుతున్నాను. దుఃఖపడుతున్నాను అని జీవులనుభవానికి తెచ్చుకొంటున్నారు గదా. అలాగే నిరాకారమైన ఆ భగవత్తత్త్వాన్ని గూడా దర్శించటాని కభ్యంతర మేముందని జవాబు చెప్పవచ్చు. కానీ సుఖదుఃఖాదుల లాగా అదీ అనుభవానికి వస్తే మనకేమీ అక్షేపణ లేదు. ఏదీ అలా ఎవరి అనుభవానికీ రావటంలేదు గదా. సుఖదుఃఖాదులన్ననో లోకంలో ప్రతి ఒక్కరి అనుభవానికీ వస్తాయి. ప్రత్యక్ష సిద్ధం కాబట్టి దాన్ని ఎవరూ కాదనలేరు. పోతే ఇలాంటి సార్వజనీనమైన అనుభవం భగవంతుడి విషయంలోనే ఎవరికీ కలగనిది. కలిగేట్టే అయితే ఈనాడింత మంది హేతువాదులూ, నాస్తికులూ ఇంత పెద్ద సంఖ్యలో మనకు కనిపించేవారు కారు. కాబట్టి మూర్తమైన విషయాల మాదిరేగాక అమూర్తమైన సుఖాది భావాల మాదిరికూడా మనసుకు రావటంలేదది. తద్ జ్ఞానానికే నోచుకోకపోతే ఇక తద్భజన మనేది మరీ దురాపాస్తం.
మరి దీనికేమిటి పరిష్కారమని ప్రశ్న. ఇది బాగా ఆలోచించే మన పెద్దలు జ్ఞానాని కనంతరంగాక దానికి ముందే ప్రవేశపెట్టారు భక్తి అనే దాన్ని. భగవంతుడి స్వరూపాన్ని తెలుసుకొని భజించలేవు కాబట్టి మొదట దాన్ని భజిస్తూ ఉండు తరువాత దాని జ్ఞానం నీకు కలుగుతుందని మనకు సలహా ఇచ్చారు. స్వరూపజ్ఞానం లేకుండా భజిస్తే అది యథార్ధమైన అనుభవమెలా అవుతుందని సందేహించవచ్చు. స్వరూపం కాకపోయినా మన మాయన విభూతిని పట్టుకొంటున్నాము. నామరూపాత్మకమైన ఈ ప్రపంచమంతా ఆయన విభూతే. దీనిలో ప్రతి అణువూ శుద్ధచైతన్య రూపుడైన
Page 68
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు