అద్వైత సాధన
కేవలం సిద్ధాంతమే గాక సాధన ఉండాలి దేనికైనా. ఐహికానికీ ఆముష్మికానికీ-రెంటికీ వర్తిస్తుందీ మాట. సాధనమున పనులు సముకూరుధరలోన -అన్నమాట. చాలా అనుభవంతో అన్నమాట. సాధన అంటే ఏమిటి. అనుష్ఠానం. మానసికంగా గ్రహించిన దాన్ని బాహ్యంగా పొందటం. అయితే వేదాంతంలో పొందటమనేది లేదు వాస్తవంలో. ఎందుకంటే పొందేఉన్నాము మనం మొదటినుంచీ. ఏమిటది. సర్వాత్మభావం. అంటే నేనూ-నేను చూచే ఈ ప్రపంచమూ-రెండూ నా స్వరూపమేనని భావించటం. ఇది సిద్ధమేగాని సాధించేది కాదని వేదాంతుల సిద్ధాంతం. సాధించేదయితే ఎలా సాధించామో అలాగే మరలా నశించే ప్రమాదముంది. నశిస్తే అది బ్రహ్మమే కాదు. మోక్షమే గాదు. నశించే సంసారం నుంచి బయటపడాలని గదా దాన్ని పట్టుకొన్నాము మనం. అది కూడా చివరకు నశ్వరమనిపించుకొంటే ఏమిటి గతి. అంచేత అది నశించరాదు. నశించరాదంటే సిద్ధమేకావాలి గాని సాధ్యం కారాదు.
మరి సాధన అన్నారే ఏమిటా మాట కర్థం. మిగతా లౌకిక విషయాలలాగా భౌతికంగా తయారుచేసుకొనే వస్తువుకాదని అర్ధం దానికి. భౌతికంగా కాకుంటే ఎలా పట్టుకోవాలి దాన్ని ఇక. మానసికంగా. మనస్సంటే ఎన్నో ఆలోచనలపుట్ట. ప్రతి ఆలోచనా ఏదో ఒక నామానికో రూపానికో క్రియకో సంబంధించే కలుగుతుంది. నామరూప క్రియాత్మకమే ప్రపంచమంటే. ఇలా ప్రాపంచికంగా కలుగుతుంటే వాటిని కాకుండా వాటన్నిటి లోపలా వెలపలా వ్యాపించిన ఒకే ఒక తత్త్వాన్ని ఆలోచిస్తూ పోవాలి సాధకుడు. ఏమిటా వ్యాపించిన తత్త్వం. పరిశుద్ధమైన తన జ్ఞానమే. ఆ జ్ఞానం వెలుగులో జ్ఞేయమైన ఈ సమస్తమూ ఇలా భాసిస్తున్నది. అవిభక్తమ్ విభక్తేషు అని అది ప్రతి ఒక్క పదార్ధాన్ని లోపలా వెలపలా ప్రతి ఒక్క అణువూ క్రమ్ముకొని ఉంది. అయితే వీటిలాగా కంటికి కనిపించదు. కనిపించకపోయినా ఈ కనిపించే దంతా దానికే గదా కనిపించటం- అది ఏదో గాదు నాస్వరూపమే గదా అనే స్ఫురణ ఉంది మనకు. ఈ స్ఫురణే నా ఆకారం. ఆకారం గాని ఆకారమిది.
Page 168
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు