నామం | అంతరార్థము |
---|---|
సోమపః అమృతపః సోమః |
సోమ అంటే చంద్రుడు, చంద్రుడంటే మనస్సు, అమృతమంటే అవ్యక్తం లేదా మాయ. ఆ రెండింటినీ ప అంటే కబళించిన వాడు, కబళించి స+ఉమా సోమ. నిత్యమైన తన చైతన్య శక్తితో నిలిచి ఉంటాడు. |
పురుజిత్ పురుసత్తమః |
పురు అంటే సర్వం. సర్వమూ జయించి సర్వమూ సత్తా రూపంగా ధరించి ఉంటాడా ఈశ్వరుడు. |
వినయః జయః |
వినయమంటే శిక్షణ. ఇలాంటి ఆధ్యాత్మికమైన శిక్షణనే అవలంబించి జయాన్ని పడయమని సాధకులకు బోధిస్తున్నాడు. |
సత్యసంధః | అలాంటి వినీతులకు సత్యమైన తన స్వరూపాన్ని సంధిస్తాడు. అలా సంధించటం సత్యమేనని (సంధ) ప్రతిజ్ఞ చేసి చెబుతున్నాడు. |
దాశార్హః సాత్వతాం పతిః |
దాశమంటే దాస్యం కావచ్చు. దానం కావచ్చు. మన సర్వస్వ దానమే తనకు చేసే కైంకర్యమంటున్నాడు. సత్త్వగుణ సంపన్నులైన సాత్వతులే అలా చేయగలరు. వారి నెప్పుడూ పాలిస్తూనే ఉంటాడాయన. |
జీవః వినయితా సాక్షీ |
అసలీ జీవులలో ఉన్న జీవ లక్షణమాయనే. క్షేత్రాలలో క్షేత్రజ్ఞుడుగా ప్రవేశించి వినయితా-వివిధ మార్గాలలో నడుపుతూ మరలా ఈ జీవులకు సాక్షిగా నిలిచి ఉన్నాడు. |
ముకుందః అమిత విక్రమః |
ఆ సాక్షిని పట్టుకొంటే చాలు. ముకుం-ముక్తిని, ద-ప్రసాదిస్తాడు. అమిత విక్రముడాయన. కనుకనే ఈ జీవుల మితమైన విషమమైన క్రమాన్ని పోగొట్టగలడు. |
అంభోనిధిః అనంతాత్మా |
అంభస్సంటే భూత పంచకం. దానికి నిధానం. ఆస్పదమాయన అనంతమంటే ఆకాశం. ఆకాశమే శరీరమాయనకు. |
Page 41