అంతకంతకు మన బుద్ధికి పదును పెట్టుకొని దాని స్థాయి కెదిగి చూస్తేనే గాని వస్తు సిద్ధమయినది బుద్ధి సిద్ధం కాదు. అయితే ఇప్పుడు మనకది బుద్ధికి రాకపోయినా దాని పాటికది వస్తురూపంగా ఉంది కాబట్టి ఉన్న దాన్ని అక్కడ అని వచ్చినంత వరకిక్కడ అని విభజించి చూపవలసి వచ్చింది.
అంతా వస్తుసిద్ధంగా ఉండనే ఉంది కాబట్టి సర్వమూ అదేనని మరలా పేర్కొంటున్న దిప్పుడు. సర్వమూ నంటే ఏమిటా సర్వమూ. సాశనా నశనే అభి. అశన మంటే ఆహారం. ఆహారాన్ని తీసుకొనేది సాశనం. తీసుకోకుంటే అది అనశనం. ప్రాణమూ జ్ఞానమూ ఉన్నదొకటీ ఆ రెండూ లేనిదొకటి. సజీవ నిర్జీవ పదార్ధాలు. జీవ జగత్తులు. ఈ రెండు జాతుల పదార్ధాలను అభి - లోపలా వెలపలా వ్యాపించిందా పురుష తత్త్వం. ఇంతకు పూర్వం దేశం కాలం రెండూ వర్ణించాడు. ఇప్పుడు చరా చర పదార్ధాలను చెప్పటం మూలాన వస్తువును కూడా పేర్కొన్నాడు. అప్పటికి దేశకాల వస్తువులనే మూడింటినీ ఒకే నారాయణ స్వరూపం వ్యాపించిం దనటం వల్ల ఇవి మూడూ పరిచ్ఛిన్నమయి అది అపరిచ్ఛిన్నం పరిపూర్ణం అద్వితీయమైన తత్త్వమని చెప్పినట్టయింది. మరి ఇవన్నీ ఏమిటీ దేశ కాల వస్తువులంటే. ఇవి వస్తువు కావు. కేవలం దాని ఆ భాసలు. అర్థం చేసుకొంటే దాని విభూతి దాని విస్తారం. అదే ఈ రూపంగా విస్తరించి భాసిస్తున్నది మన దృష్టికి.
Page 71
