కాని ఇదంతా ప్రస్తుతాంశానికి సరిపడదు. ప్రస్తుతం మంత్ర పుష్పం వర్ణిస్తున్నది పరమాత్మ తత్త్వం. అదే నిర్గుణంగా బ్రహ్మం. సగుణంగా బ్రహ్మ విష్ణు మహేశ్వరాది దేవతా రూపాలని చెబుతున్నది. తరువాత కూడా అదే చెప్పబోతున్నది. అంతశ్చరతి భూతేషు అని అంతర్యామి రూపంగా ఆ తత్త్వాన్నే. అలాంటప్పు డున్నట్టుండి ఇది ఒక కుబేరుడనే దిక్పాలుడి వర్ణన అని అర్థం చెబితే ఏమి బాగుంటుంది. పూర్వాపరాలకే మాత్రమూ అతుకు పడదు. కనుక బాహ్యార్థం కాదు మనమిక్కడ గ్రహించ వలసింది. దానిలో దాగి ఉన్న అంతరార్థం. అది ఏదో గాదు. ముందు నుంచీ పేర్కొంటున్న పరమాత్మ తత్త్వమే. అదే దీని వివక్షితం. అది ఎలాగో విమర్శించి తెలుసుకొందాము.
వైశవ్రణుడంటే ఇక్కడ పరమాత్మే. విశ్ర వస్సన్నా వైశ్రవణ అన్నా ఒకటే. మనస్సు మానస రక్షస్సు రాక్షస అన్నట్టు. వివిధ రూపాలలో విశేసంగా భాసించే కీర్తి ఉన్న వాడని అర్థం. పరాస్య శక్తి ర్వివిధైవ శ్రూయతే అనే శ్వేతాశ్వర ధ్వని కిది ప్రతిధ్వని. అలాంటి వైశ్రవణుడికి మేము నమస్కరిస్తున్నా మంటాడు. ఏది ఎలాంటి మహానుభావుడా పరమాత్మ అంటే చెబుతున్నారు. రాజాధిరాజు ప్రసహ్యసాహి ఆయన. రాజృ దీప్తావని వ్యుత్పత్త్యర్ధం చెప్పుకొంటే దీప్తులన్నింటికీ దీప్తి పరమాత్మ. స్వతః ప్రకాశం గదా అది. అంచేత మిగతా జడ ప్రకాశాలన్నీ రాజ అయితే అది రాజాధి రాజ. అఖండ చైతన్య ప్రకాశమని భావం. మరి ప్రసహ్యసాహి అంటే. ప్రసహ్య బలవంతంగా ఒకరి మీద ఆధారపడి సాహి సాగిపోయేవాడని శబ్దార్థం.
Page 166
