అయితే అక్కడేనని ఎందుకు చెప్పాడంటే మనం మన బుద్ధి వృత్తుల నన్నింటినీ ఖాళీ చేసుకొని ఆఖాళీ మీదనే బుద్ధి పెడితే ఈ బుద్ధీ ఆ ఖాలీ రెండూ ఏకమవుతాయి. బుద్ధి అంటే వృత్తి రూపమైన జ్ఞానమే గదా. జ్ఞానంలో అన్ని వృత్తులూ ధియో యోనః ప్రచోదయాత్తన్నట్టు తొలగిపోతే ఇక మిగిలినది నిరాకారమైన జ్ఞానమే. అది చిద్రూపమైతే అది చూచే ఖాళీ సద్రూపం. రెండూ అప్పుడు నిరాకారమే కాబట్టి ఒకటిగా అఖండమై శరీరం లోపలా బయటా కూడా వ్యాపిస్తాయి. అది మనం మన స్వరూపంగానే భావిస్తాము కాబట్టి బ్రహ్మాను భవమనేది తప్పకుండా లభిస్తుంది. ఇదీ ఇందులో మర్మం.
స బ్రహ్మా స శివ స్సహరి స్సేంద్రః సోక్షరః పరమ స్స్వరాట్
ఇప్పుడా సుషుమ్నా శిఖా మధ్యగతమైన పరమాత్మ తత్త్వమేది మన అనుభవానికి వస్తుందో అది అంతవరకే ననుకోరాదు. సర్వవ్యాపకం గనుక అది అదే బ్రహ్మ. అదే శివుడు. అదే హరి. బ్రహ్మ విష్ణు మహేశ్వరులుగా సత్త్వరజస్తమో గుణాలతో మూర్తీభవించి సాక్షాత్కరిస్తున్నది. స ఇంద్రః ఇంద్రాది దేవతా రూపాలు కూడా అదే. ఏ ఉపాధులూ లేని ఆ పరమాత్మే ఇన్ని ఉపాధులలో మనకు ప్రత్యక్ష మవుతున్నది. అది చర్మ చక్షుస్సుల కనే కాదు.
Page 163
