పిమ్మట దాన్ని వచనం చేసి రసరూపంగా అది రక్తంలో కలిస్తే హృదయ ప్రదేశాని కందిస్తుంది. అప్పుడది దక్షిణాగ్ని. అలా నిత్యమూ తనలో వచనం చేస్తూనే ఉంటుంది కాబట్టి తిష్ఠన్. ఎప్పుడూ పచన క్రియకు నిలయంగానే ఉండే గార్హపత్యం. అది అందించిన రక్తాన్ని ఆయా నాడుల ద్వారా శరీరం నలువైపులా విభజించి ప్రసరింప జేసేది హృదయంలో ఉన్న దక్షిణాగ్ని. ఇది ఆ పని చేయకపోతే శరీరంలో ఏ భాగమూ పనిచేయక నిర్వీర్యమై స్తంభించి పోతుంది కాబట్టి హృదయమే ప్రధాన మీ శరీరంలో.
ఆహార మజరః కవిః ఆహారాన్ని వచనం చేస్తున్నా రక్త ప్రసరణం ద్వారా సర్వత్రా శక్తిని సరఫరా చేస్తున్నా - ఆహారాన్ని జీర్ణం చేస్తుందే గాని తాను మాత్ర మెప్పటికీ జీర్ణం కాదు. అజరం. అయితే ఇంత పని ఈ అచేతనమైన హృదయం చేయగలదా. అది కేవలమొక మాంసఖండం గదా అని శంకించరాదు. అది భౌతికమైన ఒక ఉపాధి మాత్రమే. దాని నధిష్ఠించి ఒక చైతన్య ముందనే విషయం మరచి పోరాదు మనం. అదే కవి. దర్శనాత్కవి రుచ్యతే. కవి అనే మాటకు ద్రష్ట అని అర్థం. దర్శించే స్వభావమున్నది చైతన్యమే మరేదీ గాదు. అది స్వరూపమైతే దానికొక వాహక మీ హృదయం. అది దీనిచేత పని చేయిస్తుంటే ఇది చేస్తున్నది.
తిర్య గూర్థ్వ మధశ్చైవ. అడ్డంగా పైకీ క్రిందికీ ఎన్నో కాంతి కిరణా లందులో నుంచి ఇటూ అటూ ప్రసరిస్తుంటాయి.
Page 156
