అప్పుడీ పరిమితమైనదే నా స్వరూపమని పరిపూర్ణుడైన ఈశ్వరుడెక్కడో దూరంగా ఉన్నాడని కలలు గంటుంటాము. వాడీ ప్రపంచానికంతా అధిపతి అనీ మనబోటి జీవకోటి కంతా ఈశ్వరుడని భావిస్తుంటాము.
అంతేకాదు. జీవులుగా మనమెంతో కాలం బ్రతకం. మన మరణం మనకు కనిపిస్తుంటుంది. ఎప్పటికీ నిలిచి ఉండేది గాదు మన ఉనికి ఈ ప్రపంచంలో. అశాశ్వతం. మరి ఈశ్వరుడో. వాడు సర్వత్రా ఉంటాడు కాబట్టి ఒకానొక దేహంలో బందీకాడు కాబట్టి ఎప్పటికీ ఉండగలడు. అంటే శాశ్వతుడు. శాశ్వతుడు గనుకనే శివం. శవమై పోడు. ఎప్పుడూ బ్రతికి ఉంటాడు. అదే శివమంటే. ఎప్పుడూ నిలిచి ఉంటాడు గనుకనే శివమే గాక అచ్యుతం కూడా ఆ తత్త్వం. చ్యుతి అంటే జారిపడటం. ఒక శరీరంలో వచ్చి పడట మనేది లేదు కాబట్టి చ్యుతుడు కాడు. అచ్యుతుడా ఈశ్వరుడు. పోతే చ్యుతి పొందేవాడీ జీవుడే. చ్యుతుడు కనుకనే శివ స్వరూపుడు కాడు. ఎప్పుడో ఒకప్పుడీ శరీరంతో పాటు తానూ శవమై పోతాడు. అలా పోయేటప్పుడు ఈశ్వరుడిలాగా శాశ్వతుడెలా అవుతాడు. అశాశ్వతుడే. ఈ అనర్థాని కంతటికీ మూలకారణం వీడు వాడిలాగా విశ్వమంతా వ్యాపించిన ఆత్మ కాకపోవటమే.
అయితే రెండున్నాయా ఆత్మలని మరలా కంగారు పడతారేమో. రెండు లేవు వాస్తవంలో. వస్తుతః ఉన్నదొకే ఆత్మ. అది విశ్వాత్మే.
Page 132
