అది అచలం. అచలం నుంచే చలన మేర్పడుతుంది. కనుక ఈ అహం దాన్ని పట్టుకొని పోతే సః ఆ అచలమైన తత్త్వాన్నే చేరుస్తుంది. ఇది సోహం లేదా ఓమ్మనే మాటలో ఇమిడి ఉన్న అంతరార్ధం.
అది హిరణ్య వర్ణ. హిరణ్యమంటే బంగారం. తేజస్సుకు సంకేతం.
తేజస్సిక్కడ చైతన్య ప్రకాశం. దాని నాశ్రయించిన పరాశక్తిది కూడా
అదే వర్ణం. అదే ప్రకాశం. కనుక హిరణ్య వర్ణ ఆ చిచ్ఛక్తి. అయితే అది
మన పాలిటికి హరిణి కాగూడదు. శ్రయిణి కావాలి. శ్రయిణి అంటే
దాన్ని ఆశ్రయించి ఉండేది. అదే శ్రీ. దాన్ని పట్టుకొంటే దాని ద్వారా
మనమూ ఆ పరతత్త్వాన్నే ఆశ్రయిస్తాము. అలా కాక హరిణిగా పట్టుకొంటే
అది మన బుద్ధులను హరిస్తుంది. అప్పుడది మన పాలిటికి హ్రీ
అవుతుంది. హ్రీ అంటే హరించేది. లాగేసేదని అర్థం. లాగేస్తే ఏమిటి
ప్రమాదం. సువర్ణ రజత స్రజామ్. సువర్ణ రజతాలనే దండలు దండలుగా
ధరించి తదాకారంగా మనకు భ్రమ గొలిపి వాటి వైపే మన బుద్దుల
నాకర్షిస్తుంది. సువర్ణ రజతాలంటే బంగారమూ వెండి. వెండి
బంగారాలలాగా ఆకర్షించేవేవో గావు. ఈ నామరూపాలే. ఇవి తమ
వైపు త్రిప్పుకొని పరమాత్మకు మనలను దూరం చేస్తాయి. అవీ
కావలసిందే జీవితానికి. అవే కాదు జీవిత పరమార్ధం. జీవిత పరమార్ధం
మానవుడికి మోక్షం. కేవలమీ వరలక్ష్మిని గాక అలాటి మోక్షలక్ష్మిని
ప్రసాదించాలి మనకు. ఎవరు ఎవరికి ప్రసాదించాలంటారు.
Page 13