కాని గమ్యం చేరే వరకూ వాస్తవంగా కాకపోయినా ఆ భాసగానైనా గమకమైన సాధన మార్గం కనిపిస్తూనే ఉంటుంది. అలా కనిపించినప్పుడే అసతో మా సద్గమయ అన్నట్టు మనబోటి సాధకులు దాన్ని ఆలంబనం చేసుకొని గమ్యాభిముఖంగా పయనించి తరించగలం. అందుకే దీనిని మంత్ర పుష్పమని సాభిప్రాయంగానే పేర్కొన్నారు. పుష్పం పుష్పంగా నిలిచి పోదెప్పుడు. అంతకంతకు వికసించి విస్తరించి ఫలానికి దారి తీస్తుంది. అక్కడికి దాని ప్రయాణ మాఖరు. అలాగే దీన్ని కూడా మననం చేస్తూ పోతే ఈ పుష్పం కూడా ఫలంగా మారి దాని అనుభవాన్ని ప్రసాదించి మనలను కాపాడుతుంది. కాబట్టి దీనికి మంత్ర పుష్పమనే పేరు సార్ధకమవుతున్నది.
అంతే కాదు. పుష్పమంటే మానవుడి మనస్సు. అది పుష్పావస్థలోనే ఉంటే ప్రయోజనం లేదు. ఫలోన్ముఖం కావాలి. అలా ఫలితానికి రావాలంటే అసమగ్రమైన ఈ మనో వృత్తులన్నింటినీ సమగ్రమైన బ్రహ్మవృత్తిగా మార్చుకోవాలి. పుష్పమనేది అసంపూర్ణమైన దశ అయితే ఫలం సంపూర్ణత దానికి. ఎలా అవుతుందది సంపూర్ణం. మంత్రం ద్వారా. మననా త్రాయతే ఇతి మంత్రః - మననం చేసే కొద్దీ చివరకేది మనలను కాపాడుతుందో అది మంత్రం. అసంపూర్ణమైన మనస్సనే పుష్పాన్ని సంపూర్ణమైన ఫలంగా మారుస్తుంది మంత్రం.
Page 122
