సౌర ప్రకాశ రూపంగా చరిస్తున్న పరమాత్మ అని భావం. ఇదే అనేజ దేకం మనసో జవీయః అని ఉపనిషత్తు కూడా చాటుతున్నది భావం. పోతే నివేశయన్. ఎక్కడ ఉండ వలసిన దాని నక్కడ ఉంచుతుంటాడు. ఏమిటది. అమృతం మర్త్యంచ. స్థావర జంగమాలని అర్థం. మర్త్యమంటే కదలకుండా పడి ఉండేది. అది స్థావరం. అమృతమంటే దానికి ప్రతి లోమంగా కదులుతూ మెదులుతూ ఉండేదని అర్థం. లేదా దేవలోకంలో ఉండే వారంతా అమృతులు. మర్త్య లోక వాసులంతా మృతులూ. ఈ రెండు లోకాలకూ మధ్యలో ప్రయాణం చేస్తున్నాడా సవిత. వీరినీ వారినీ దూరంగా విభజించి చూపుతున్నాడని కూడా చెప్పవచ్చు.
దేవోయాతి భువనా విపశ్యన్.
తాను సృష్టించిన ప్రాణులందరినీ వారి వారి లోకాల్లో వారు చేసే పనులను బాగా గమనిస్తూ తిరుగుతున్నాడట ఆయనగారు ఉదయాస్త మయాలూ. ఉద్వయం తమసః స్పరిపశ్యంతో జ్యోతి రుత్తరం. అలాంటి శ్రేష్ఠమైన తేజస్సును మేము మా తలలు పైకెత్తి అంధకారాని కావల వెలుగుతున్న దాన్ని చూడ గోరుతున్నాము. ఇక్కడ మధ్యాహ్న సూర్యుడు గనుక తల పైకెత్తి చూస్తేగాని కనపడడు. అప్పుడంధ కార మనే దాని గంధం కూడా ఉండదు. కారణం జగత్తంతా వెలుగే వ్యాపించి ఉంటుంది. చీకటి అంటే ఇక్కడ నామరూపాత్మకమైన ప్రపంచమే. అది అజ్ఞాన జన్యం.
Page 96
