అది మనసులో ప్రవేశించటం మూలాన్నే జీవుడికి తైజసుడని పేరు వచ్చిందసలు. మనసులో ఆ తేజస్సున్నదని ఏమిటి దాఖలా. మనస్సుకు ప్రతి ఒక్కటీ భాసిస్తున్నది. స్ఫురిస్తున్నది. ఏదో ఒక ప్రకాశం లోపల లేకపోతే మనకేదీ స్ఫురించదు. గోచరించదు. అంచేత భర్గో దేవస్య ధీమహి. స్ఫురణ రూపంగా మనలో నిత్యమూ తిష్ఠ వేసుకొని కూచున్న ఆ చైతన్య దీప్తినే సౌరమండల దీప్తిగా మనసులో ప్రవేశించినట్టు భావించి ధ్యానిస్తూ పోవాలి మనం. సవిత అంటే సూర్యుడు. దేవ అంటే ఎప్పుడూ ప్రకాశించే స్వభావ మాయనది. ఆ ప్రకాశమే భర్గః - వరేణ్యమైనదా ప్రకాశం. శ్రేష్ఠమైనది. శ్రేష్ఠ మనే గాక వరణీయమే వరేణ్యమని కూడా అర్థం చెప్పవచ్చు. వరణీయమంటే కోరదగినది. మనమేది కోరుతాం. ఏది ఉత్తమమైనదో అదే. అన్నిటి కన్నా ఉత్తమోత్తమం సౌర తేజస్సు. అదే మనకు వెలుగునిస్తున్నది. జలమిస్తున్నది. అన్నం పెడుతున్నది. కనుక వరణీయమే అది. ఇలా ప్రశస్తమైనది గనుకనే ధియో యో నః ప్రచోదయాత్. అది లోపల ప్రవేశించిందో లేదో నః మన యొక్క ధియః పనికిమాలిన ఆలోచనల నన్నింటినీ ప్రచోదయాత్ కొట్టి పారేస్తుంది. అంతేగాదు. మంచి మార్గంలో మన బుద్ధులను ప్రచోదయాత్ నడుపుతుంది. నడపాలని కోరుకోవాలి కూడా మనం.
ఇది గాయత్రికి బాహార్ధం. చెప్పాము గదా ఆధి భౌతిక మాధ్యాత్మిక మాధిదైవికం మూడు స్థాయులున్నాయని.
Page 29
