అది కేవలం బాహ్యార్ధమే. అంతరార్థం వేరే ఉన్నది. మనసులో ఒక వృత్తి పోయి మరొక వృత్తి ఏర్పడే మధ్యకాలం సంధి. అది ఒక్క క్షణమైనా ఉంటుందో లేదో. ఆ క్షణంలో ఆ వృత్తీ లేదు. ఈ వృత్తీ లేదు. రెండూ నివృత్తి అయిపోయి ఒక ఖాళీ ఏర్పడుతుంది మనసులో. అప్పుడున్నది సాక్షిరూపమైన మన చైతన్యం తప్ప మరొక భావమేదీ మిగలదు. ఇలా ఆ శుద్ధ చైతన్యాధి దేవత ఈ చిత్త వృత్తుల రాకపోకల మధ్య కాలంలోనే ప్రకటమవుతుంది గనుక దీని నొక బాహ్యమైన సంకేతంగా భావించి సేవిస్తుంటాం. ఇదీ విషయం. ఇలాటి భావన అనండి. ధ్యాన మనండి. మనం దానినెలా చేయాలో వర్ణిస్తున్నది మంత్రం మనకిప్పుడు.
అపవిత్రః పవిత్రోవా సర్వావస్థాం గతోపి వా - యః స్మరే త్పుండరీక్షమ్ స బాహ్యాభ్యంతర శ్శుచిః
సః ఆ మానవుడే శుచిః పరిశుద్ధు డనిపించుకొంటాడు. ఎక్కడ. బాహ్య ఆభ్యంతరః - లోపలా వెలపలా కూడా వాడు పరిశుద్ధుడే. సందేహం లేదు. స్నానం చేస్తేనా. కాదు. స్నానం చేస్తే కలిగే పవిత్రతా చేయకపోతే కలిగే అపవిత్రతా కాదది. అపవిత్రః వాడు స్నానం చేయకున్నా శుచీ శుభ్రతా లేకున్నా పవిత్రుడే. లేదా పవిత్రః - స్నానం చేసి నేను పవిత్రుడనయ్యానని భావించినా పవిత్రుడే. కేవలం స్నానపానాలు కావు కావలసింది. అది బాహ్యమైన క్రియ.
Page 16
