సూక్ష్మమయ్యే కొద్దీ అది నిరాకారం సామాన్యం వ్యాపక మవుతుంది. అలాంటిదే ఇప్పుడు మనం చూచే ఆకాశం. దీనిలో నుంచి వాయువు. దానిలో నుంచి తేజస్సు. అందులో నుంచి జలం. దానిలో నుంచి పృథివి. అంతకంతకు సూక్ష్మం స్థూలమవుతూ వచ్చింది. ఇది సృష్టి. మరలా ఈ స్థూల మంత కంతకు సూక్ష్మమవుతూ పోతే అది లయం. ఇందులో అతి సూక్ష్మం. నిరాకారం సామాన్యం వ్యాపకమైన దాకాశమైతే - దానికి కూడా మూలభూతమైన దొకటుంది. ఒకటే ఉంది.
ఏదది. ఏదో గాదు. వాసుదేవ అని ఒక్క మాటలో చెప్పింది శాస్త్రం. వాసుదేవ అంటే వసుదేవుడి కుమారుడు కృష్ణుడు కాదు. వసతీతి వాసు. దీవ్యతీతి దేవ. ఏది ఉంటుందో ఉన్నట్టు ఏది స్ఫురిస్తుంటుందో అది వాసు దేవ అంటే. ఇందులో ఉండటం వరకూ ఆకాశంలో కనిపిస్తుంది. కాని స్ఫురించటం లేదందులో. స్ఫురణ అంటే తానున్నట్టు తనకు తెలియటం. ఉందే గాని ఉన్నట్టు తెలియ దాకాశానికి. ఆ తెలియటమే ప్రమాణం. దానితో తెలుసుకొనేదేదో అది ప్రమేయ మంటారు. ఆకాశం ప్రమేయమే గాని ప్రమాణం కాదు. ప్రమాణానికి కేవలం గోచరిస్తుంటుం దంత మాత్రమే. అంచేత అది ఎంత సామాన్యమైనా వ్యాపకమైనా దాన్ని కూడా వ్యాపిస్తుందీ జ్ఞానమనే సామాన్యం. కనుకనే సర్వవ్యాపకమైన ఈ జ్ఞానాన్ని మహా సామాన్యమని పేర్కొన్న దుపనిషత్తు. అదే వాసుదేవ.
Page 118
