రలయో రభేదః - సాగర జలం నుంచి దేదీప్యమానంగా వెలిగిపోతూ ఉదగాత్ - పైకి వస్తుంటాడు. సమా వృష భో రోహి తాక్షః సూర్యో విపశ్చిత్ - అలాటి సూర్యుడు నన్ను మనసా పునాతు - నేనాయనను మనసా ధ్యానిస్తే పునాతు. పరిశుద్ధుణ్ణి చేయాలని కాంక్ష. మనసు మన దగ్గరే ఉంది కాబట్టి స్మరిస్తే చాలు. యఃస్మరే త్పుండరీ కాక్ష మన్నట్టు వెంటనే పరిశుద్దులం కాగలం. పుండరీకాక్షు డెవరో గాదు. వాస్తవంలో పుండరీక వికాసానికి తోడ్పడే సూర్య భగవానుడే. వృషభః వర్ష తీతి వృషభః - వర్షించే స్వభావ మున్న వాడాయన. ఆయనే మనకు వెలుగునూ జలాన్ని ఆహారాన్ని ప్రసాదిస్తున్నాడు. రోహితాక్షుడు కూడా. రోహిత మంటే లోహితం. ఎరుపు రంగు. ఎఱ్ఱని వర్ణం మధ్యాహ్న సూర్యుణ్ణి సూచిస్తుంది. అలాటి చూపుతో మనలను చూస్తున్నాడు. ఎరుపు రజో గుణం. రజస్సు చలనాత్మకం. మన సమస్త వ్యాపారాలనూ కనిపెట్టి చూస్తుంటాడని భావన. సూర్యః అంటే ప్రేరకుడని అర్ధం. అన్నింటినీ ప్రేరణ చేసే వాడాయనే. కారణం విపశ్చిత్. విపశ్చన లేదా విచక్షణ ఉన్న వాడాయన. కనుక చూడగలడు ప్రేరణ చేయగలడు మన మనోవాక్కాయ కర్మలన్నీ.
సాయం సమయ మంత్రం
ప్రాభాతిక మయింది. మాధ్యాహ్నిక మయింది. ఇక మిగిలి పోయింది సాయాహ్నిక మంత్రం. అది చెబుతున్నారిప్పుడు.
Page 101
