సమష్టి గనుకనే అది ఈ వ్యష్టి పనిచేస్తు న్నప్పుడూ ఉంది. చేయకుండా తొలగిపోయి నప్పుడూ ఉంటుంది. అది ఉందని ఏమి నమ్మకమంటావా. అది లేకపోతే ఈ వ్యష్టికీ ఈ వ్యష్టికి కనిపించే ఈ ప్రపంచానికీ అసలే అస్తిత్వం లేదు. స్ఫూర్తి లేదు. ఎంచేత, పరిపూర్ణమైన దుంటేనే పరిమిత మనేది. పరిపూర్ణం గనుక అది పరిమితం మీద ఆధారపడదు. అది నిరపేక్షం Absolute. మరి పరిమితం గనుక ఇది దానిమీద ఆధారపడక తప్పదు. కనుక ఇది సాపేక్షం Relative. ఇదీ పరిష్కారం. అంచేత ఈ విషయంలో ఇక ఎక్కువగా ఆలోచించి బుర్ర చెడగొట్టుకో గూడదు. బుద్ధి చెడటమేగాని సత్యం బయటపడదు.
అందుకే చెబుతున్నా డిప్పుడు భగవానుడు. నాత్రకశ్చి ద్యధా భావం-ప్రాణీ సమభివర్తతే ఈ లోకంలో ఎవడుగానీ ఎంత ప్రజ్ఞా పారంగతుడు గానీ తన బుద్ధిని బట్టి ఏదీ సాధించలేడు. మానవుడి బుద్ధే పరిమితం. ఎంతటి మేధావంతుడిదైనా సరే. అనంతం కాదది. సాంతం
Finite
అలాంటి బుద్ధి ఏది ఆలోచించినా ఏది కోరినా అది పూర్తిగా ఫలిస్తుందని చెప్పలేము ఎప్పటికీ మరణించగూడదు ఎప్పుడూ బ్రతికే ఉండాలని కోరుకొంటాడు ప్రతివాడూ. కాని బ్రతుకుతున్నాడా. చంద్రమండలానికి వెళ్లి అక్కడేదో ఘనకార్యం చేసి వద్దామనుకొనే వ్యోమగామి అయినా బ్రతకగలడా. వాడూ మరలా ఈ భూమండలానికి రాక తప్పదు. వచ్చి ప్రారబ్ధం తీరితే దీనికి వీడుకోలు చెప్పకా తప్పదు.Page 47
