మనం పోయినా అవి పోవటం లేదెక్కడికీ, అలాంటప్పుడన్నీ మారిపోతాయని మరణిస్తాయని ఎలా సిద్ధాంతం చేయగలరని ప్రశ్న వస్తుంది. అచేతనమైన జగత్తుందని చెప్పటానికి ప్రమాణమేమిటని అడిగారు వేదాంతులు. ఒకటి ఉందని దాని అస్తిత్వానికి గాని లేదని దాని నాస్తిత్వానికిగాని ప్రమాణమొకటి Evidence ఉంది తీరాలి. ప్రమాణం లేకుండా ప్రమేయానికి Object సిద్ధి లేదు. ఇప్పుడు నీవూ నేనూ ఉన్నామంటే ఉన్నామని మనలో ఒక జ్ఞానం ఉన్నట్టు స్ఫురిస్తుంటే ఉంటున్నాము. ఆ స్ఫురణ Awareness లేకుంటే ఉన్నామో లేమో మనకే తెలియదు. ఉన్నామని చెప్పినా చెల్లదు. లేమని చెప్పినా చెల్లదు. అలాగే మనకు కనిపించే ఈ జడప్రపంచం కూడా. అది జడం కనుక దానికున్నాననే స్ఫురణ స్వయంగా లేదు. స్వయంగా ఉన్నది నీకూ నాకూ. కనుక మనకున్న ఈ స్ఫురణ అక్కడ కూడా ప్రతిఫలించి అది ఉన్నట్టు స్ఫురిస్తున్నది. అప్పుడిదే దానికి ప్రమాణ మవుతున్నది.
అదేమిటి. నా నీ స్ఫురణ దానిమీద పనిచేయట మేమిటి. నేనూ నీవు ఎంత కాలముంటా మీ ప్రపంచంలో. ఎప్పుడో కన్ను మూయ వలసిందేగదా. అలా ఈ మానవజాతంతా జంతుజాలంతో బాటు చేతన పదార్ధమనేది లేకుండా అందరూ కన్ను మూశా రనుకోండి. అప్పుడీ జడప్రపంచం లేకుండా పోతుందా అని అడుగుతావేమో. అప్పుడూ ఉంటుందొక చైతన్యం. అదే సమష్టి రూపమైన ఈశ్వర చైతన్యం Universal Conciousness. మనది వ్యష్టి చైతన్యమైతే అది సమష్టి,
Page 46
