కాలం దీరి అందరూ పోతే ఎవడూ లేక ఆ ఇల్లు పాడుబడుతుంది. ఇతం చేమేరజని దివసౌ దోలయన్ ద్వావివాక్షౌ-కాలః కల్యోభువనఫలకే క్రీడతి ప్రాణిశారైః - ఈవిధంగా కాలమనే ఒక పెద్ద జూదగాడు భువనమనే పలకమీద ఆడుతున్నాడొక జూదం. జత జూదగాడు లేడువాడికి. వాడొకడే ఆడేవాడు. ఆడటానికి పాచికలూ కాయలూ ఉండాలి గదా అంటే ఉన్నాయి. పాచికలు పగలూ రాత్రి అనేవి రెండే. పందెం వేస్తుంటే ఒకదాని మీదినుంచి ఒకటి దొర్లి పడుతుంటాయి. పడే కొద్దీ కాయలు గళ్లలో నుంచి బయటికి జరుగుతుంటాయి. ఆ గళ్లేమిటి. ఆ కాయలేమిటి. గళ్లు మన ఇళ్లు. కాయలు మన తలకాయలు. అంటే మనం. ఎంత మహోన్నతమైన భావమో ఇది ప్రపంచంలోని మేధావంతులంతా పాదాభివందనం చేయాలి ఆ మహాత్ముడికి.
నాత్ర కశ్చి ద్యధా భావం - ప్రాణీ సమభివర్తతే
తేన తస్మిన్న సామర్ధ్యం - ప్రేతస్యాస్త్యనుశోచతః - 15
కాబట్టి ఇంతకూ ఏమిటి సారాంశం. ఈ ప్రపంచంలో ఏ ఒక్కటీ అది జంగమమే గాదు. స్థావరమే గాదు. ఎప్పటికీ అలాగే నిలిచి ఉండదు. ఎప్పటికప్పుడు మారవలసిందే. మారిందంటే మరణించ వలసిందే. చేతనాలైన మనబోటి జీవులైతే మరణిస్తాయని చెప్పవచ్చు. అది మనం చూస్తూనే ఉన్నాము. మరి అచేతనాలైన అరణ్య నదీ సముద్ర పర్వత సూర్యచంద్ర గ్రహ నక్షత్రాది గోళాలున్నాయి గదా.
Page 45
