మరలా బుద్ధి పూర్వంగా తొలగిపోయాయా. కాలమాసాద్య కంచన ఏదో కొన్ని క్షణాలలా కలుసుకోవలసి కలిశాయి. తొలగవలసి తొలగాయి. అంత మాత్రమే.
అలాగే భార్యాశ్చ పుత్రాశ్చ - జ్ఞాతయశ్చ ధనానిచ - మన భార్యాపుత్రు లేమిటి - చుట్టపక్కా లేమిటి - ఆఖరుకు ధనధాన్యాలూ వస్తువాహనాలూ ఇలాటి జడపదార్థా లేమిటి - ఏది ఎప్పుడు మనకు ప్రాప్తించాలో అది దగ్గర చేరుతున్నది. ప్రాప్తం కాదో మరలా ఎవరో మెడబట్టి తోసినట్టు దూరమైపో తుంటుంది. సమేత్య వ్యవధావంతి. దగ్గర ఉంటే పొంగి పోతాము. దూరమైతే కుంగిపోతాము. పొంగినా కుంగినా అది మనకేర్పడే అనుభవమే. దానికెలాటి భావమూ లేదు. ధ్రువో హ్యేషాం వినాభవః అది మనతోనే ఉన్నట్టు ఎంత కనిపించినా మనకనిపించినా ఎప్పుడో ఒకప్పుడు చెప్పకుండా మనలను విడిచిపోయే బాపతే. మనకేగాని బాధ మనదనుకొన్న దాని కే బాధా లేదు. నిర్మొహమాటంగా మనకు దూరమై పోతుంది. అలా దూరమైపోయేది మనదెలా అవుతుంది.
భర్తృహరి శ్లోకమొకటి గుర్తు వస్తున్నదీ సందర్భంలో. యత్రానేకే క్వచిదపి గృహే తత్రతిష్ఠ త్యధైకః ఒక ఇంట్లో ఎంతో మందున్నారు. కుటుంబ సభ్యులు. క్రమంగా అందరూ పోయి ఒక్కడు మిగులుతాడు. ‘యత్రాప్యేకస్తదను బహవ స్తత్ర నైకోపిచాంతే - మరొక ఇంట్లో ఒకడు నివసిస్తుంటాడు బ్రహ్మచారి. వాడు పెండ్లి చేసుకొని పిల్లలను గంటే పదిమంది తయారవుతారు.
Page 44
