తెలియదు. వయసుతో నిమిత్తం లేదు. ఆరోగ్యంతోనూ నిమిత్తం లేదు. చిన్న వయసులోనే పోవచ్చు. ఆరోగ్యంగా ఉన్నవాడూ పోవచ్చు. ఆ మాటకు వస్తే ముసలివాడే దగ్గుతూ తుమ్ముతూ అలాగే బ్రతుకుతూ ఉంటాడు. ఆరోగ్యవంతుడే ఉన్నట్టుండి టుప్పుమని ఎగిరి పోతాడు. చూస్తూనే ఉన్నా మిలాటి వింతలూ విడ్డూరాలూ మన దైనందిన జీవితంలో.
అంచేత కాలం మనలను బ్రతికిస్తే బ్రతుకుతున్నాము. చంపితే చస్తున్నాము. దానికే ప్రారబ్ధమనీ ప్రాప్తమనీ యోగమనీ అదృష్టమనీ గ్రహచారమనీ తొంభయ్యారు పేర్లు పెట్టి వ్యవహరిస్తున్నాము. పేరులో ఏముంది. మొత్తానికి రాకపోకలు తప్పటం లేదు ప్రాణులకు. బ్రతికిన ఈ నాలుగురోజులైనా నమ్మటానికి లేదు. గ్రీష్మేజల మివాంశవః అంటున్నాడు రామచంద్రుడు. మండువేసవిలో సూర్యకిరణా లెక్కడెక్కడి నీళ్లనూ ఎలా పీల్చి పారేస్తాయో అలా మన ఆయుస్సును పీల్చేస్తున్నది కాలమనే పిశాచి. ఇది ఒక తాటకలాంటిది. ఒక మాయలేడి లాంటిది కాలం. దీన్ని రూపు మాపాలంటే రామబాణంలాంటి బ్రహ్మాకార వృత్తి ఒకటి తప్ప విడిచి మరేదీ పనికిరాదు. ఇంత భయంకరంగా దీన్ని వర్ణించారంటే ఇలా భయపడి చస్తూ పొండని గాదు. ఇది ఇంత భయంకరం గనుకనే అభయమైన ఆత్మ తత్త్వాన్ని పట్టుకొని ఆ బ్రహ్మాస్త్ర బలంతో దీన్ని మట్టుపెట్టండని మనకు భంగ్యంతరంగా చేస్తున్న ఉపదేశం. సరిగా ఇది ‘మామేవయే ప్రపద్యంతే మాయా మేతాం తరంతితే' అనే కృష్ణగీతా శ్లోకానికి మార్గదర్శక మీ రామాగీతా శ్లోకం.
Page 29
