సముద్రంలో ఎలా కలిసిపోతున్నదో - అలాగే ఈ చెట్లేమిటి చేమలేమిటి భవనాలేమిటి భువనాలేమిటి మానవులేమిటి - సృష్టిలో ప్రతి ఒక్కటీ పుడుతూ గిడుతూ పోవలసిందే తప్పదు.
కనుక తండ్రి దశరధుడు కాలం చేశాడని మనం బాధపడ గూడదు.
పడి సుఖం లేదు కూడా. ఎందుకంటే బాధపడి మనమా విగ్రహాన్ని మరలా
వెనక్కు తీసుకురాలే మంటాడు రాముడు. ఇది దశరధ రాముడుగా చెప్పిన
మాట. పోతే ఆత్మారాముడు చేసే ఉపదేశమేమంటే అది ఈ మాటలలోనే
తొంగిచూస్తున్నది. కాలం మనమీద పనిచేస్తున్నంత వరకూ పరిణామం
తప్పదు. పరిణామ మున్నదంటే అవి జనన మరణాలే. కాలమంటే చలనమే
గనుక చలించని పదార్ధమేదో దాన్ని పట్టుకోవా లెప్పటికైనా మానవుడు.
చలించనిది నిరాకారమైన ఆత్మచైతన్యమొక్కటే. అది కాలాధీనం కాదు.
మీదు మిక్కిలి కాలమే దాని కధీనం. కాలాతీతమది. కాలకాలం. మహాకాలం.
అలాంటిది మృత్యుంజయం. ఎక్కడో లేదది. ఏదోగాదు. నీవే నీ చైతన్యమే.
అది నీ స్వరూపమే. నీ ఆత్మే. దాన్ని కాకుండా దాని ఉపాధి అయిన మనః
ప్రాణ శరీరాదులను పట్టుకొని అవే నేనని వాటితో మమేకమై మానసికంగా
దానికి దూరమయ్యావు. అదే అవిద్య. అజ్ఞానం. మరలా అదే గదా నేను
ఇది కాదనే ప్రత్యభిజ్ఞ Recognition నందుకో కలిగావంటే చాలు. సిద్ధంగా
ఉన్నది నీ ఆత్మ స్వరూపం నీకు. చేయి వేస్తే అందుతుంది. అప్పుడు నీవీ
ప్రతిక్షణ పరిణామి అయిన జీవుడవు కావు. కూటస్థుడైన పరమాత్మవే
సుమా అని ఆత్మారాముడు మనకిచ్చే హామీ.
Page 27
