మరి ఈ జన్మించేది మరణంచేది ఏది. ఏ చైతన్యమీ ఉపాధి నభిమానించి ఇదే నా స్వరూప మనుకొంటున్నడో - ఆ శరీరమనే ఉపాధికీ జనన మరణాలు. శరీరి అయిన ఆత్మకు కావు. అయినా అదే నేనని భావించిన నేరానికి దానితోపాటు జన్మిస్తూ దానితో పాటు మరణిస్తున్నది. చైతన్యముండి కూడా ప్రయోజనం లేదు కాబట్టి అప్పుడిక చేతనమైనా ఒకటే అచేతనమైనా ఒకటే. అన్నీ పుట్టేవే పోయేవే.
ఒక వృక్షమూ దాని ఫలంలాగా నరుడూ జన్మిస్తూ మరణిస్తున్నాడని చెప్పారంటే వృక్షానికి ప్రాణమున్నది. అంతో ఇంతో వాసనా జ్ఞానమైనా ఉన్నది. ఉన్నా దాని ఉపాధితో అది ఏకమై దానితోపాటు జనన మరణాలను భవిస్తున్నది. పోతే ప్రస్తుతమలాంటి ప్రాణశక్తీ జ్ఞాన శక్తీ ఏ మాత్రమూ లేని ఒక అగార మంటే ఒక పెద్ద భవనమున్నది. అది దృఢస్థూణం. దానికి స్తంభాలూ దూలాలూ వాసాలూ - అన్నీ చాలా దృఢంగానే ఉన్నాయి. అయినా అది కేవలమొక అచేతనమైన ఉపాధి. మన శరీరమెంతో వృక్ష శరీరమూ అంతే. అంచేత దానికీ రాకపోకలు తప్పవు. జీర్ణం భూత్వా అవసీదతి. క్రమంగా కొంతకాలానికి జీర్ణించి శిధిలావస్థకు వచ్చి చివరకెప్పుడో కూలిపోతుంది. అలాగే సీదంతి నరాః - భౌతికమైన ఈ శరీరమే తానని అభిమానించే ఈ నరులు కూడా కూలిపోతారు. రాలి పోతారు. కారణం. జరామృత్యువశం గతాః - జర వల్ల కృశిస్తారు. మృత్యువు వల్ల నశిస్తారు. వాటి కధీనమైనప్పు డలాటి దశనే అనుభవించ వలసి వస్తుంది.
Page 24
