అంతా హుళక్కే అంచేత చిన్నేమిటి పెద్దేమిటి. పండితుడేమిటి పామరుడేమిటి. ఎవడే దశలో ఉన్నా ఎంత గొప్ప అనుభవమైనా అది ఖాళీ అయిపోయేదే. కనుక దానిమీద గాదు మనకు చూపుండవలసింది. ఇందులో ప్రతి ఒక్కటీ అంతమై పోయేదేనని ఎప్పుడు చెప్పామో అంతం కానిదేదో దాన్ని గదా మానవుడు అన్వేషించవలసింది. అనుభవానికి తెచ్చుకోవలసింది. అంతమయ్యే దెప్పుడూ అనంతమైన దాన్ని సూచిస్తుంటుంది. అది క్షయం లేని నిచయం. పతనం లేని ఉత్పతనం. వియోగం లేని సంయోగం. మరణంలేని జీవితమూ అయి ఉండాలి. అప్పుడీ వ్యావహారికమే మన దృష్టిని పారమార్ధికంవైపు తీసుకెళ్లుతుంది.
అది ఎలాగో కొంచెం లోతుకు దిగి చూడాలి మనమీ శ్లోకంలో. ఇప్పుడీ వృద్ధి క్షయాలూ ఆరోహణావరోహణలూ సంయోగ వియోగాలూ-ఇవన్నీ ద్వంద్వాలు. ఒకదానికొకటి విరుద్ధమైన భావాలు Opposite. వృద్ధి క్షయంగాదు. క్షయమనేది వృద్ధిగాదు. ఆరోహణ అవరోహణగాదు. అవ రోహణ ఆరోహణగాదు. అలాగే సంయోగం వియోగం గాదు. వియోగ మనేది సంయోగం గాదు. ఒకటి అనులోమమైతే మరొకటి ప్రతిలోమం. ఇది దాని దగ్గర అంతమైతే అది దీని దగ్గర అంతమైపోతుంది. ఒకదాని నొకటి వ్యాపించవు గనుకనే ఎక్కడి కక్కడ అంతమవుతాయి. అంటే ఎక్కడికక్కడ తెగిపోతాయి.
Page 19
