గతంలో చేసుకొన్నది వర్తమానంలో అనుభవిస్తుంటాము. అప్పుడది ప్రయత్నం. ఇప్పుడది ప్రారబ్ధమంటారు పెద్దలు. అయితే వర్తమానంలో బ్రతికే ఈ మానవుడికెన్ని జన్మలు గడిచాయో ఏ జన్మలో ఏమి చేస్తూ వచ్చాడో ఏ కర్మ ఇప్పుడు ప్రారబ్ధరూపంగా మారి ఫలిత మిస్తున్నదో ఏ మాత్రమూ తెలియదు. సర్వజ్ఞుడు కాడు గదా ఎలా తెలుస్తుంది. అందుకే అనీశ్వరుడు వీడు. అనీశ్వరు డెప్పుడయ్యాడో ఒక ఈశ్వరుడు చెప్పినట్టు వినాలి వీడు. వాడెప్పుడేది విధిస్తే మంచో చెడ్డీ అది అనుభవించక తప్పదు. ఎవడా ఈశ్వరు డంటావా. కృతాంతః - కృతమంటే ఈ మానవుడు చేసిన మంచి చెడ్డలు ఎప్పుడు చేశాడో ఏమో వీడికి తెలియదు. గాని వాడికి తెలుసు. కృతాని కంతమేదో అది కృతాంతం. అంటే పుణ్యపాప కర్మల ఫలితం. అవే సుఖదుఃఖాలు. కృతమంతమైనా దాని ఫలితమంతం కాదు. ప్రారబ్ద రూపంగా కొంత బయట పడుతుందది. మిగతాది సంచిత రూపంగా అలాగే నిలవ ఉంటుంది. మరలా కాలం దేశం నిమిత్తం - ఇవన్నీ కలిసి వచ్చినప్పుడదీ కొంతకు కొంత బయటికి వస్తుంది. అదే పునర్జన్మ. ఈ ప్రణాళికనంతా వేసి దీని కనుగుణంగా ఆయా జీవుల కాయా అనుభవాలిచ్చే వాడెంత సమర్థుడయి ఉండాలి. ఈశ్వరుడయి ఉండాలి. కృతాంతుడు కూడా అయి ఉండాలి. కృతాంతుడంటే కాల స్వరూపుడని కూడా అర్థమే. జనన మరణాదులన్నీ కాలాత్మకమే గదా.
Page 14
