ఆత్మసంయమ యోగము
భగవద్గీత 
కాదు. కేవలం మన అజ్ఞాన వశాత్తూ సంక్రమించిందే. మరి ఈ అజ్ఞానమనేది ఎన్ని జన్మల నుంచి మూటగట్టుకొన్న ఆస్తో చెప్పలేము. అది వాసనా రూపంగా బాగా పేరుకొని పోయింది. ఎంత పోగొట్టుకొందా మన్నా పోయే బాపతు గాదు. అలా పోగొట్టుకోవాలంటే దానికొక్కటే మార్గం. అజ్ఞానం వల్ల గదా ఇదంతా వచ్చి మన మెడకు చుట్టుకొన్నది. అజ్ఞానానికేది విఱుగుడు. జ్ఞానమొక్కటే మరేదీ గాదు. జ్ఞానమంటే మరేమిటా జ్ఞానం. ఆకాశంలాగా నిరాకారంగా పరుచుకొన్న నేననే భావమే నా స్వరూపం మరేదీ కాదనే స్ఫురణ. అలాంటి స్ఫురణ మాత్రమే నేనయితే అప్పుడీ మనః ప్రాణాదులేవీ నా స్వరూపంగా కనపడవు. కనపడక ఏమవుతాయి అదృశ్యమయిపోతాయా. కావు. ఉంటాయి. కనడుతుంటాయి కూడా. అయితే మరేమిటి. ఉన్నా కనపడుతున్నా నేనే నా జ్ఞానమే జ్ఞేయంగా నా విభూతిగా నాకే దర్శన మిస్తుంటుంది. ఎండలో మనం నడచిపోతుంటే మన నీడ కూడా మన వెంట వస్తుందా లేదా. అంతమాత్రాన అదే నాదేహమని భ్రమపడతామా. నా దేహమే మరో రూపంలో భాసిస్తున్నదేగాని అసలైన నాదేహం కాదనే నిశ్చయ ముంటుంది గదా. అలాగే ఇప్పుడీ దేహం కూడా చిదాకాశ రూపమైన శరీరానికొక నీడలాంటిదనే దృష్టి ఏర్పడుతుంది. అప్పుడీ ఆభాస శరీరమున్నా లేకున్నా ఒకటే మనకు. అక్షరమూ అవ్యక్తమైన మన అసలు శరీరం మనకుండనే ఉంటుంది. నిరాకారమూ వ్యాపకమూ గనుక జనన మరణాల పాలుగాక ఎప్పుడూ ఉంటుంది.
Page 497
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు