కర్మసన్యాస యోగము
భగవద్గీత 
తేజోరాశిం సర్వతో దీప్తి మంతం. ఒక బ్రహ్మాండమైన వెలుగనుకొంటూ చూస్తున్నాడు. దాని వెలుగు సర్వత్రా ప్రసరిస్తున్నట్టు కనిపిస్తున్న దతని దృష్టికి. దివ్య దృష్టినిచ్చినా భగవత్తత్త్వ మేమిటో అర్థం కాలే దతనికి. అర్థమైతే అది ఒక వెలుగని మాటాడడు. వెలుగనేది తేజస్తత్త్వం. తేజస్సంటే పంచభూతాలలో ఒకటి. ఆకాశం వాయువు తేజస్సు - ఇదీ వరస. ఆకాశం లాగా చూస్తే అది అమూర్తంగా వ్యాపించిన తత్త్వమనుకోవచ్చు. కనీసం వాయువని భావించినా అచలమైన అదే చలించినట్టు భావించాడను కోవచ్చు. మొదటిది నిర్గుణమైతే రెండవది సగుణం. అది కూడా కాదని తేజస్సుగా చూచాడంటే ఏమిటర్ధం. అదే మూర్తీభవించి ఒక రాశిగా భాసిస్తున్నదనేగా. ఆ మాటకు వస్తే ఆకాశం మొదలు పృథివి దాకా అన్నీ ఆ పరమాత్మ కుపాధులేగాని నిరుపాధికమైన తత్త్వం కాదు. పోనీ నిరుపాధికమైన తత్త్వమేదో అవగాహన చేసుకొని అదే తేజోరూపంగా భాసిస్తున్నదని గుర్తిస్తున్నాడా. అదీ లేదు. ఏది తన దృష్టికి కనిపిస్తే అదే భగవత్స్వరూపమని భావిస్తున్నా డర్జునుడు. చక్షుః శ్రోత్ర కరచరణా ద్యవయవాలుగా కనిపించినా అదీ భగవత్తత్త్వమే. తేజోరూపంగా దర్శనమిచ్చినా అదీ తత్త్వమే. ఇంతకూ విశ్వేశ్వర విశ్వరూప అని ఆయనను సంబోధించినందుకు విశ్వేశ్వరుడి విశ్వరూపాన్నే చూస్తున్నాడు గాని దాని కాధారభూతుడైన విశ్వేశ్వరుణ్ణి చూడటం లేదు. అంటే అధిష్ఠానాన్ని మరచి దానిమీద ఆరోపితమైన నామరూప ప్రపంచాన్నే దర్శిస్తున్నాడన్న మాట.
Page 404
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు