Index

సాంఖ్య యోగము భగవద్గీత

దానికి నవమని లేదు. ఇది అలా పెరిగేది కాదు. పెద్దదయ్యేది కాదు. పురాపి నవ ఏవ ఇతి పురాణః అన్నారు. ఇంతకు పూర్వ మెలా ఉందో అలాగే ఉంది ఇప్పుడూ ఎప్పుడూ క్రొత్తే ఎప్పుడూ ప్రాతే. ఎలా అనుకొంటే అలా. ఒక రకంగా కొత్త మరోరకంగా పాత. అనుభవానికి రానంత వరకూ కొత్తగా కనిపిస్తుంటుంది. అనుభవానికి వస్తే మొదటి నుంచీ ఉన్న పాతదే గదా ఇది ఇప్పుడు నాకు దర్శన మిచ్చిం దనిపిస్తుంది. అందువల్ల పురాణ మన్నా రాత్మను. అలాగే నహన్యతే హన్యమానే శరీరే. శరీరం దెబ్బ తినవలసిందేగాని దానికెప్పటికీ మార్పు లేదు. నిరాకారమూ ఆత్మ స్వరూపమూ కాబట్టి హెచ్చు తగ్గులు లేవు దానికి. ఈ మాటతో విపరిణామ మనే మరొక వికారం కూడా త్రోసి రాజయి పోయింది.

  దీన్ని బట్టి తేలిందేమి టిప్పుడు. ఆత్మ అంటే అది మనం చూచే ఏ ప్రాపంచిక పదార్ధాల లాంటిదీ కాదు. ఇది జనన మరణాది వికారాలతో కూడిందయితే అది అజమూ అజరమూ నిర్వికారమూ. కనుకనే అది సర్వవ్యాపక మయి ఎప్పుడూ ఏకరూపంగా ఉన్న తత్త్వం. నిరాకారం గనుక అది శరీరాదుల లోపలే ఉన్నా వీటిలాగా నశించేది కాదు. మీదు మిక్కిలి జ్ఞాన స్వరూపం కాబట్టి అది వీటన్నింటి మార్పులనూ గమనిస్తూ సాక్షిగా నిలిచి ఉంటుంది. అలాంటప్పుడాత్మ కూడా నశిస్తుందేమోనని భయపడట మెంత పొరబాటు. కేవల మజ్ఞాన మనేది వదలకనే అలా భ్రాంతి పడుతున్నాడు మానవుడు. వాస్తవంలో అది దేనినీ చంపటమూ లేదు. మరొక దాని మూలంగా చావటమూ లేదు.

Page 92

బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు