సాంఖ్య యోగము
భగవద్గీత 
వాడికిక ఏ అనుభవమూ లేదు. సమదుఃఖ సుఖం సుఖాను భవమూ లేదు. దుఃఖాను భవమూ కాదు. రెండు భావాలూ సమానమయి పోతాయి వాడికి. ఎందుకని. సమంగా వ్యాపించింది వాడి దృష్టి. రెండింటిలోనూ నిండిపోయింది. నిండకుంటే దేని పాటి కది విషమంగా విరుద్ధంగా కనపడతాయి. దృశ్యాలు రెండూ దృక్కుతో నిండిపోతే అవి ఇక దృశ్యాలు కావు. దృక్కే, దృక్కనేది ఎప్పుడూ ఏకమే. అనేకం కాదు. అనేకం దానికి గోచరించే దృశ్య ప్రపంచం. ఇంతెందుకు. మనకంటి చూపే ఉందనుకోండి. అది ఒక్కటే ఆ చూపు. తెలుపుచూచినా నలుపు చూచినా పసుపు చూచినా ఎరుపు చూచినా చూపు చూపే. అది మారదు. కాని దానికి కనిపించే ఎఱుపు నలుపనే రంగులు మారుతుంటాయి. ఇది మన కనుభవ సిద్ధమే.
అలాగే మన జ్ఞాన మొక చూపు లాంటిది. అది ఎప్పుడూ ఏకరూపమే Uniform జ్ఞానం జ్ఞానమే. మరి దానికి సోకే భావాలు చూడండి. ఎన్ని వందలు వేలయినా ఉంటాయి. ఎన్ని ఉన్నా వాటన్నింటినీ గ్రహించేది ఈ ఒక్క జ్ఞానమే. మార్పు వాటిలోనే గాని దానిలో లేదు. దానికన్నీ సమానమే. సుఖమైనా ఒకటే దుఃఖమైనా ఒకటే. అదేమిటండీ సుఖం వచ్చినప్పుడు ఇది సుఖమనీ దుఃఖం ముంచుకు వచ్చినప్పు డిది దుఃఖమనీ వేరుగా చూస్తున్నాము గదా అంటారేమో. వేరుగా చూస్తున్న
Page 69
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు