సాంఖ్య యోగము
భగవద్గీత 
ఆగమాపాయులు గనుక. ఆగమమేమిటి. అపాయ మేమిటి. ఆగమమంటే వచ్చేది. అపాయమంటే పోయేది. వస్తూపోతూ ఉంటాయవి ఎప్పటికప్పుడు. ఎప్పటికీ ఉండేవి కావా స్పర్శలు చూడండి. కంటితో ఒక రూపం చూస్తాం. మానేస్తాం. చెవితో ఒక శబ్దం వింటాం. మానేస్తాం. అలాగే మనసుతో కూడా సుఖ మొకప్పు డను భవిస్తాం. మరొకప్పుడదే మనస్సుతో దుఃఖ మనుభవిస్తాం.
చిత్ర మేమంటే శబ్దజ్ఞానమైనా రూప జ్ఞానమైనా ఏ ఇంద్రియం ద్వారా కలిగే జ్ఞానమైనా అది ఆ ఇంద్రియానికి గాదు. అవి ద్వారాలు మాత్రమే జ్ఞానానికి. ఏ జ్ఞానమైనా అందేది మనస్సుకే. అదే అనుభవిస్తుందా జ్ఞానంవల్ల కలిగే కష్టమైనా సుఖమైనా. అందులో కష్టమను భవించేటప్పుడు సుఖానుభవం లేదు. సుఖ మనుభవిస్తున్నప్పుడు దుఃఖానుభవం లేదు. ఒక క్షణంలో ఒకే అనుభవం. రెండూ ఏక కాలంలో ఏర్పడవు. పైగా విరుద్ధమైన అనుభవా లసలే ఏర్పడవు. శీతోష్ణాలూ సుఖదుఃఖాలూ పరస్పర విరుద్ధమైన భావాలు Mutually Opposed గదా. ఏకకాలంలో ఎలా కలుగుతాయి. ఎలా అనుభవించగలం. కాబట్టి ఒకటిపోయి ఒకటి వచ్చినప్పుడే అనుభవం.
మరి అన్యోన్య విరుద్ధ భావాలు మనసుకు వస్తుంటే ఇన్ని మనసు లున్నాయా మానవుడికి. ఎప్పటికప్పుడు మారిపోవాలి గదా మనసు. సుఖదుఃఖాదులు మారుతున్నప్పు డది కూడా మారాలి గదా. తాను
Page 65
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు