సాంఖ్య యోగము
భగవద్గీత
లేదు. బాల్యంతో పాటు నేను పోనూ లేదు. యౌవనంతో పాటు రానూ లేదు. దశలు మారుతున్నా నేను మారటం లేదు. అంతేకాదు. ఆయా అవస్థలతో పాటుగా దేహం కూడా మారుతున్నది. బాల్యంలో చూచిన దేహం యౌవనంలో లేదు. యౌవనంలో గోచరించింది వార్ధక్యంలో లేదు. శరీరమూ శరీరావస్థలూ రెండూ మారి పోతున్నాయి.
అంతే కాదు. బాల్య యౌవనాదులే గాక ప్రతి దినమూ
మారుతున్నాయి దశలు. జాగ్రత్తు పోయి స్వప్నావస్థ వస్తున్నది. స్వప్నం
కూడా పోయి సుషుప్తిలో పడిపోతున్నాము. అప్పుడా దశలే గాక ఆయా
దశలలో మన శరీరం కూడా పూర్తిగా మారిపోయిన ట్టనుభవానికి
వస్తున్నది మనకు. చూడండి. జాగ్రదావస్థలో ఉన్నప్పుడు మన మీ
కరచణాదులతో కూడిన స్థూల శరీరాన్ని స్పష్టంగా చూస్తున్నాము. అదే
జాగ్రత్తు పోయి స్వప్నంలో ప్రవేశించే సరికే స్థూల దేహం కనిపించటం
లేదు. పడక మీద ఉందో లేదో కూడా గమనం లేదు. దీనికి మారుగా
మరి ఒక శరీరం కనిపిస్తుంటుంది. అందులో కూచొని అదే నేనను కొని
ఇటూ అటూ తిరుగుతుంటాము. ఆ స్వప్న శరీరమీ జాగ్రచ్ఛరీరం కాదు
గదా. అలాగే స్వప్నంలో నుంచి సుషుప్తిలోకి వెళ్లామంటే అక్కడ ఏదీ
లేదు. గాఢమైన తమస్సు శరీరం కాదు. నేను గాదు. ఎవ్వరూ కనిపించరు
నాకు. అసలు ఈ రెండు శరీరాలూ లేవక్కడ. అశరీరమయి పోయాము
మనం.
Page 58