సాంఖ్య యోగము
భగవద్గీత 
ఒక్కటేనని. అప్పటికీ జీవాత్మ లేడు. దేహాత్మ లేడు. ఆ మాటకు వస్తే ప్రత్యగాత్మ పరమాత్మ కూడా లేడు. ప్రత్యక్కూ పరమ అనేవి కూడా పిండాండ బ్రహ్మాండాలను దృష్టిలో పెట్టుకొని చెప్పుకొనే మాటలే. ఉన్నదొకే ఒక చైతన్య మన్నప్పు డిన్ని ఆత్మ లెక్కడివి. అన్నీ కలిసి ఒకే ఒక ఆత్మ ఏకాత్మ సర్వాత్మ Universal Self.
అలాంటప్పుడీ జీవాత్మ ఎక్కడి నుంచి వచ్చాడు. వస్తు సిద్ధంగా Actual రాలేదు. బుద్ధి సిద్ధంగా Notional ఏర్పడ్డాడు. దాని పాటి కది అంతా ఆత్మే అయినా ఆత్మ కాని ఏదో ఒక దేహముంది - అదే నేనని భావించటం మూలాన దేహాత్మగా తయారయ్యాము. మనః ప్రాణాలనే ఉపాధులే నేనని భావించి జీవాత్మగా మారిపోయాము. ఇదంతా మన భావనే. వాస్తవంలో ఆత్మ ఆత్మగానే ఉంది. అది దేహాత్మ కాలేదు. జీవాత్మా కాలేదు. అయిందని భావించామంటే అది మన భ్రాంతి Illusion. దీనికే అవిద్య అని అజ్ఞానమని పేరు. ఈ అజ్ఞాన మున్నంత వరకూ ఇలా భావించకా పోము. తన్ని మిత్తంగా కలిగే జనన మరణాలను భవించకాపోము. అంటే అప్పటికి తేలిందేమిటి. వాస్తవంలో ప్రతి ఒక్కరూ ఆత్మ రూపంగా పరమాత్మతో ఏకమైనా శరీరాదులే తానని భావించటం మూలంగా జీవాత్మగా మారి జనన మరణాదు లను భవిస్తున్నారన్న మాట.
దేహినోఽస్మిన్ యథా దేహే కౌమారం యౌవనం జరా |
తథా దేహాంతరప్రాప్తిర్ధీరస్తత్ర న ముహ్యతి || 13 ||
Page 56
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు