ఉపసంహారము (ప్రధమ)
భగవద్గీత 
అటు శాస్త్ర వ్యవహారానికీ అడ్డు రావు. అడ్డు రాకపోవటమే గాదు. అవశ్యంగా ఉండి తీరాలవి వాటిలో కృషి చేయటానికీ నిష్ణాతుడు కావటానికీ. అహం మమలు లేకుండా ఏదీ ఆలోచించలేము. మాటాడలేము. పనిచేయలేము. ఫలిత మాసించలేము. కాబట్టి సిద్ధత ఉంటే చాలు వీటికి. ఉండి తీరాలి కూడా.
అయితే ఇది ఎంత ఉన్నా పనికి రాదు వేదాంత రంగంలో. సిద్ధత కాదు. శుద్ధత కావాలక్కడ జీవుడికి. ఎందుకంటే జీవేశ్వరైక్యమే వేదాంతానికే కైకమైన లక్ష్యం. జీవభావ మిలాగే ఉంచుకొని దాన్ని మనమాసించ లేము. అహం మమలే గదా జీవ లక్షణం. అది ధర్మ పురుషార్ధానికైనా పనికి వస్తుందేమో గాని మోక్ష పురుషార్ధానికి Realisation సుతరామూ పనికిరాదు. అవి రెండూ శుద్ధి చెందాలిక్కడ. అహంకారమూ మమకారమూ రెండూ తొలగిపోవాలి. తప్పదు.
అసలు జీవుడంటే ఎవడు. శరీర మనః ప్రాణేంద్రియ సంఘాతమే నేనని భావించి దీనితో తాదాత్మ్యం Identity చెందిన చైతన్యమే గదా. దానికే అహంకారమని Ego పేరు. అలా ఈ పిండాండమే Micro ఎప్పుడు నేనయి కూచున్నానో ఆ మేరకు పరిచ్ఛిన్న Limitted మయి పోయింది చైతన్యం. ఇది దేహం మేరకే ఎప్పుడాగి పోయిందో ఇక దీని సరిహద్దులు దాటిన దంతా అచేతనమైన ప్రపంచమయి పోయింది. దానికే మమకారమని
Page 550
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు