Index

ఆత్మసంయమ యోగము భగవద్గీత

అది దీనికీ ఇది దానికీ ఎప్పుడూ అడ్డు తగలదు. అలా తగిలేట్టయితే ఇంతకు ముందు జన్మలో ప్రయత్నం చేయకుండానే ఇప్పుడది ప్రారబ్ధరూపంగా ఎలా తయారయింది. కనుక రెండింటికీ అవకాశముంది ఎప్పుడూ.

  ప్రారబ్ధం ప్రయత్నం రెండూ ప్రయాణికులే. జీవితమనే బస్సులో రెండూ ప్రయాణిస్తున్నాయి. అందులో ప్రారబ్ధం ముందుగానే ఒక చేతి గుడ్డ సీటు మీద వేసి ఎక్కింది బస్సు. ప్రయత్నం కూడా దానివెంటనే ఎక్కింది. ఎక్కి కూచోబోయింది సీటులో. నాచేతిగుడ్డ ఉందిక్కడ నీవు కూచో గూడదని మందలించింది ప్రారబ్ధం. చేసేది లేక కమ్మీ పట్టుకొని నిలబడి ప్రయాణం చేస్తున్నది ప్రయత్నం. ప్రయాణమేమో ప్రయాణమే. దాని కడ్డురాదు ప్రారబ్ధం. ఎటు వచ్చి కొంచె మసౌకర్యం కలిగిస్తున్నది ప్రయత్నానికి. సీటులో కూచోలేదనే గాని ప్రయాణాని కడ్డు రాలేదు గదా అది పోగానే సాగుతున్నది గదా అని సంతోషిస్తున్నది ప్రయత్నం. కొంతసేపటికి తన స్టేషను వచ్చి ప్రారబ్ధం దిగిపోతుంది. పోతే ఇక ఏ గొడవా లేదు. ప్రయత్నం దర్జాగా సీటులోనే కూచొని సుఖంగా పయనిస్తుంది ముందుకు. అనతి కాలంలోనే గమ్యం చేరగలదు. ఇదీ ఇక్కడ మన మర్ధం చేసుకోవలసిన విషయం. రెండింటికీ మనం చేయగల సమన్వయం కూడా ఇదే. ఇదే ఇంతకుముందు తృతీయాధ్యాయంలో సదృశం చేష్టతే అనే శ్లోకం దగ్గర చెప్పుకొన్నాము. ఇప్పుడూ చెప్పుకొంటున్నాం. ఎక్కడైనా చెప్పుకోవలసిన మాట ఇదే.

Page 542

బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు