ఆత్మసంయమ యోగము
భగవద్గీత 
యోమాం పశ్యతి సర్వత్ర - దానినే సర్వత్రా చూడాలి ఎటు వచ్చీ. అలాగే సర్వంచ మయి పశ్యతి - తన్ను సర్వత్రా చూడటమే గాక సర్వాన్నీ మరలా తనలో చూచుకోవాలి. సర్వభూతస్థమనే వెనుకటి శ్లోక భావంలాగే నడుస్తున్నదీ శ్లోక భావం కూడా. అంతే కాదు. ఇవి రెండూ కూడా ఈశావాస్య మంత్ర వర్ణంలాగే నడుస్తున్నాయి. యస్తు సర్వాణి భూతాని ఆత్మన్యేవాను పశ్యతి - సర్వభూతేషు చాత్మానం - తతోన విజుగుప్సతే అని ఈశావాస్య శ్లోకం. ఆ భావమే ఇవి రెండూ అనువదిస్తున్నాయా అని తోస్తుంది. ఉపనిషత్సారమే గదా భగవద్గీత. అందులో ఆశ్చర్యమేముంది.
ఎప్పుడైతే తనలో సమస్తమూ సమస్త ప్రపంచంలో తన్నూ చూడగలుగుతాడో అప్పుడిక ప్రత్యగాత్మే పరమాత్మ. పరమాత్మే ప్రత్యగాత్మ. ఇరువురికీ తేడా లేదు. తస్యాహం న ప్రణశ్యామి. సచమే న ప్రణశ్యతి. వాడికి నేనెప్పుడూ తప్పిపోను. నాకు వాడెప్పుడూ తప్పిపోడు. నా చూపులోనే ఉంటాడు వాడు వాడి చూపులోనే ఉంటాను నేను. ఇద్దరమూ ఒకే ఒక ఆత్మ స్వరూపులం. ప్రత్యక్పరమ అనే హద్దులు చెరిగిపోయి అంతా ఏకైకమైన ఆత్మగా మిలిగిపోతుంది. అదే జ్ఞానికి కలిగే మహాఫలం మహాసిద్ధి. ఇక్కడ ప్రణశ్యతి అంటే నశించటం కాదు. తప్పిపోవటం పరోక్షమయి పోవటం Absent missing అని అర్ధం వ్రాశారు భగవత్పాదులు. అంటే అపరోక్షంగా Direct పరమాత్మ తాలూకు అనుభవమే పొందగలడని భావం. అంతకన్నా మానవుడాసించే జీవిత గమ్యమే మున్నది. ఫలమే మున్నది.
Page 511
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు