Index

సాంఖ్య యోగము భగవద్గీత

కాని జనన మరణాలు మనకు లేవనే జ్ఞానం లేదు. అది లేకనే గతాసూ నగతా సూంశ్చ – అన్వశోచః - పోయిన వాళ్లు పోయారే అని ఉన్నవాళ్లు కూడా ఎంతోకాల ముండరు పోతారే అని ఏడుస్తూ కూచుంటాము. వాస్తవంలో వారందరూ అశోచ్యులే. శోకించవలసిన వాళ్లు కారంటున్నది గీత. ఎందుకు కారు. వాస్తవంలో ఎవరూ పోలేదు కాబట్టి. శరీరం పోయిదంటావా అది ఎక్కడికీ పోలేదు. అక్కడే మన కళ్ల ముందే పడి ఉంది. కనిపిస్తూనే ఉంది. లేక అందులో ఉన్న ఆత్మ పోయిందంటావా అది చైతన్య స్వరూపం నిరాకారం. ఆకాశం లాంటిదది. ఇప్పుడా మృతశరీరం చుట్టూ లోపలా ఉన్న ఆకాశ మెక్కడికైనా పోయిందా. అదీ అక్కడే ఉంది. మరి పోయిందేది.

  ఏదో తెలియక కంగారు పడుతున్నాము. శరీర మున్నా అది కదలటం లేదు. మెదలటం లేదు. ఆలోచించదు. మాటాడదు. మనతో ఏమాత్రమూ వ్యవహరించటం లేదు. నిశ్చేష్టమై పడి ఉన్నది. అలా ఊరక పడి ఉంటే దాన్ని దగ్గర ఉంచుకోటం మన కిష్టం లేదు. మరి నిద్రలో మూర్ఛలో కూడా అలాగే నిశ్చలంగా ఉంటుంది కదా. ఉంచుకొంటున్నాము గదా. మళ్లీ తెల్లవారితే వస్తాడని - వైద్యుడింకా పోయాడన లేదు కాబట్టి శ్వాస ఆడుతున్నది కాబట్టి - తెలివి వచ్చి కూచుంటాడని నమ్మకం మనకు. ఇక్కడ అలాటి ఆశ కూడా లేదు. మనసూ ప్రాణమూ రెండూ పనిచేయటం లేదు. అందుకోసం నిరాశ చేసుకొని తీసుకుపోయి దహనమో ఖననమో

Page 49

బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు