కర్మసన్యాస యోగము
భగవద్గీత 
మెప్పుడూ జ్ఞానమే. అది ప్రత్యక్షమైనా అనుమానమైనా ఆ గమమైనా ఏదైనా జ్ఞానమే. ఆ జ్ఞానమే ఆత్మ.
అలాటి ఆత్మలో లేని సుఖం దాని వల్ల భాసించే అనాత్మలో ఎక్కడిది. అగ్నికే ఉష్ణ గుణం లేకపోతే దాని సంపర్కం వల్ల జలాని కది సంక్రమిస్తుందా. అగ్నికది స్వాభావిక మైతే జలానికి సాంక్రామికం. లేదా ఆరోపితం. అలాగే ఆత్మలో లేని గుణం అనాత్మ ప్రపంచానికి రాదు. ఆత్మ ఆనంద స్వరూపం. దాని గుణం కూడా కాదు. స్వరూపమే సుఖం. అలాంటి సహజమైన సుఖాన్నే పొందగలడు యోగి. ఎందుకంటే వాడాత్మనే అనుభవానికి తెచ్చు కొన్నాడు. ఆత్మానుభవ ముందంటే సుఖానుభవం కూడా ఉన్నదనే అర్థం. కనుక సుఖమనేది ఎక్కడ ఉందా అని వెతుక్కో నక్కరలేదు వాడు. వాడి సుఖం అంతస్సుఖం. యోంత స్సుఖః - లోపలే ఉంది సుఖం వాడికి. అదే వెలపల పదార్థాల మీద కూడా పడుతున్నది. సూర్యరశ్మి మండలంలోనే గాక బయటి ప్రపంచమంతా వ్యాపించినట్టు. అలా పడే సరికీ శబ్దాది విషయాల వల్లనే కలుగుతున్నదా సుఖమని వీటికోసం వెంపరలాడుతు న్నాడు తెలియని మానవుడు. కస్తూరి మృగం తన దగ్గరే కస్తూరి ఉందని తెలియక గడ్డి పొదలు వాసన చూచి నట్టంటాడు కబీరు దాసు.
జ్ఞాని అలా తెలియని వాడు కాడు. వాడీ విషయ సుఖం దేని మూలంగా కలుగుతున్నదో ఆ మూలాన్ని పట్టుకొన్నాడు. ఆత్మే మూలం దీనికి. కనుక ఆత్మలోనే ఉండి ఆత్మ సుఖాన్నే అనుభవిస్తాడు జ్ఞాని. అంతరారామః అంతే కాదు. అంతరా రాముడు కూడా వాడు ఆరామమంటే క్రీడ. ఆట. ఆత్మతోనే క్రీడిస్తుంటాడట. ఇది భాష్యకారుల
Page 430
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు