కర్మసన్యాస యోగము
భగవద్గీత 
ఇంతకు ముందే నిర్ణయించి ఉన్నారు భాష్యకారులు. ఆత్మనే సర్వత్రా చూడగలిగితే వాడు పండితుడు.
ఆత్మను చూడట మేమిటి. సర్వత్రా అస్తి భాతి ఉన్నది కనిపిస్తున్నదని ప్రతి పదార్ధంలోనూ ఉండటమూ - ఉండటమనే స్ఫురణా - ఇవి రెండే చూస్తూ పోవాలి. నీవు చూస్తే అవి లేవు. అవి ఉంటే నీవు చూస్తున్నావని తెలుసుకో. చరాచర పదార్థాలు విషమంగా ఉండవచ్చు. మానవులు పశువులు కారు. పశువులు పక్షులుగావు. అవి వృక్షాలు గావు. వృక్షాలు పాషాణ మృత్తికాదులు గావు. ఒకదాని కొకటి విజాతీయం. సంబంధమే లేదు. సామాన్యమే లేదు. అంతా వైషమ్యమే. కాని సొమ్ము లన్నింటిలో బంగారం లాగా వాటిన్నిటిలో ఒకటి అనుస్యూతంగా పరుచుకొని ఉన్న పదార్ధాన్ని చూడవచ్చు. కాని చూడం సాధారణంగా. కారణం. మనకా అలవాటు లేదు. స్ఫురించే పదార్ధాలనే చూస్తూ పోతాము గాని అవన్నీ ఏ స్ఫురణలో ఉండి కనిపిస్తున్నాయో ఆ స్ఫురణ మీదికి పోదు మన దృష్టి. ఏమి కారణం. ఇవి సాకారమైతే అది నిరాకారం. ఇవి విషమంగా కనిపిస్తుంటే అది వీటిలో వ్యాపించి ఉన్న సమం. ఇవన్నీ ఉన్నాయనే స్ఫురణే Awareness అది. మరేదోగాదు. అదే ఆత్మ. అది నాలో ఉంది నేననే భావంతో. నేను చూచే వాటిలోనూ ఉంది నాదనే భావంతో. జీవజగత్తులు రెండూ సూర్యరశ్మిలాగా కమ్ముకొని ఉందది. నిరాకారం గనుక పట్టుకోలేక పోతున్నాడు మనబోటి పామరుడు. ఒకటి చూడాలంటే దాని చూపు పెట్టుకొని చూస్తేనే అది కనపడుతుంది. తాడనే దృష్టి ఉన్నవాడికే త్రాడు కనిపిస్తుంది గాని పామని చూచేవాడికి తాడెలా కనిపిస్తుంది. పాము కనిపిస్తుంది. మనమందరమూ ఇప్పుడలాగే చూస్తున్నాము. సమంగా
Page 417
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు