జ్ఞాన యోగము
భగవద్గీత 
మృతం కానిదేదో అది అమృతం. చావకుండా బ్రతికి ఉండేది. యజ్ఞం పోయినా యజ్ఞ ఫలం పోదు. యజ్ఞమనేది ఒక క్రియ. క్రియ చేసినంత సేపే కనపడుతుంది. చేసి ముగిస్తే ముగిసిపోతుంది. అంటే క్రియగా కనపడదిక. నశిస్తుంది. అందుకే యజ్ఞమనే కర్మ మృతమై పోతుంది. కాని యజ్ఞానంతరం శిష్టమైన దలా పోదు. శిష్టమంటే మిగిలిపోయేదని అర్ధం. యజ్ఞంలాగా తొలగిపోకుండా మిగిలిపోతుంది గనుక అది అమృతం. యజ్ఞం మృతమైనా యజ్ఞఫల మమృతం. ఎక్కడ ఉంటుందది – నీకు కనపడకుండా దాగి ఉంటుంది. దీనికే అదృష్టమని అపూర్వమని పేరు పెట్టారు మీమాంసకులు. యజ్ఞం చేసిన యజమానుడి అనుభవానికి రావా లెప్పటికైనా ఆ ఫలం. మృతమైతే ఎలా వస్తుంది. అయితే మరి వీడు మృతుడవు తున్నాడు గదా అంటే వీడూ మృతుడు కాడు. వీడి స్థూల శరీరమే మరణిస్తుంది. వీడికి మరణం లేదు. శరీరమిక్కడ దగ్ధమవుతున్నది కాబట్టి వీడూ పోయాడని భావిస్తున్నాము. కాని ఈ జీవుడు సూక్ష్మ శరీరంలో కూచొని బయటకి పోతాడు. కర్మ వీణ్ణి నడుపుతూ పోతే లోకాంతరాలకు వెళ్లి అక్కడ కర్మఫలం కొంత అనుభవించి మరలా కర్మశేష మను భవించటానికి జన్మిస్తాడు. అంచేత ఫలానుభవ మున్నంత వరకూ వీడి కర్మా ఫలమూ అమృతమే. దాన్ని అనుభవించే వీడూ అమృతుడే.
Page 342
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు