జ్ఞాన యోగము
భగవద్గీత 
కర్మా దా వకర్మా దిదర్శీ యధాభూతాత్మ దర్శన నిష్ఠః సన్ శరీరస్థితి మాత్ర ప్రయోజనే భిక్షాటనాది కర్మణి శరీరాది నిర్వర్యే నైవకించి త్కరోమ్యహం గుణా గుణేషు వ ర్తంతే ఇత్యేవం సదా సంపరి చక్షాణః ఆత్మనః కర్తృత్వా భావం పశ్య న్నై వ కించి ద్భిక్షాటనాది కర్మ కరోతి - లోక వ్యవహార సామాన్య దర్శనేన తు లౌకికైః ఆరోపిత కర్తృత్వే భిక్షాటనాది కర్మణి కర్తా భవతి - స్వానుభవేన తు శాస్త్ర ప్రమాణాది జనితేన అకర్తైవ.
కేవలం తన శరీరాదులైన ఉపాధులు భిక్షాటనాది కర్మ లాచరిస్తుంటే ఆత్మ స్వరూపమంటే ఏదో గుర్తించి అందులోనే పాదుకొని ఉన్నవాడు కాబట్టి ఇంద్రియ గుణాలేవో అవి ఆయా శబ్ద స్పర్శాది ప్రకృతి గుణాలతో సంబంధం పెట్టుకొంటున్నాయి గాని నేనుగా ఏమీ చేయటం లేదీ కర్మ అని ప్రతిక్షణమూ సావధానంగా గమనిస్తూ భిక్షాటనాదులు చేస్తున్నాఅది ఒక కర్మగా దానికి తాను కర్తగా ఎప్పుడూ భావించడు. అసలు తానది చేయనూ చేయడు. మరి అది ఎవరు చేస్తున్నారంటే లోక సామాన్య దృష్టిలో తానే చేస్తున్నట్లు కనిపిస్తుంటాడు. కాని శాస్త్ర ప్రమాణ జనితమైన స్వానుభవ దృష్టితో ఏమాత్రమూ తాను చేయటం లేదు. ఇది కేవలమూ భగవత్పాదుల స్వానుభవమే.
గతసంగస్య ముక్తస్య జ్ఞానావస్థితచేతసః |
యజ్ఞాయాచరతః కర్మ సమగ్రం ప్రవిలీయతే || 23 ||
కావచ్చు. కర్మ తాను చేయనీ తన ఉపాధులు చేయనీ. ఒక కర్మ అంటూ జరిగినప్పు డవశ్యంగా దానికొక ఫలమంటూ కలిగి తీరుతుంది
Page 330
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు