కర్మ యోగము
భగవద్గీత 
యస్త్వాత్మ రతి రేవస్యాత్ - ఆత్మజ్ఞాన నిష్ఠుడు వీడు. ఆత్మలోనే రతి వీడికి అందులోనే నిరంతరం రమిస్తుంటాడు. శబ్దాదులైన బాహ్య విషయాలలో కాదు. అసలు బాహ్య మాభ్యంతరమని ప్రశ్నే లేదు గదా. అంతా ఆత్మగానే అనుభవానికి వచ్చే వాడికేది బాహ్యమేది అంతరం. ఆత్మ తృప్తశ్చ మానవః – ఆత్మలోనే ఉండటం గాక ఆత్మతోనే తృప్తి చెందుతాడు. అన్నపానాదులతో గాదు. అవి ఇక సేవించడని గాదు. సేవిస్తున్నా వాటి ననాత్మగా Object గాక ఆత్మగానే దర్శిస్తుంటాడు. ఆత్మన్యేవ చ సంతుష్టః - అంతేకాదు. బాహ్యమైన వాంఛలేవైనా తీరితే మానవుడి కది సంతోషం. అలాటి సంతుష్టి జ్ఞానికి బాహ్యార్ధాలేవీ లేవు కాబట్టి తన స్వరూప నిష్ఠలోనే తనకు లభిస్తుంటుంది.
ఎవడైతే ఇలా ఆత్మారాముడయి జీవిస్తుంటాడో వాడు స్థిత ప్రజ్ఞుడైన జ్ఞాని. తస్య కార్యం నవిద్యతే. వాడిక చేయవలసిన దంటూ ఏదీలేదు. చేయ వలసిందంటే శాస్త్రం విధించిన నిత్యనైమిత్తికాది కర్మలు. అవి యాంత్రికంగా కొంతకాలం చేసి ఆ తరువాత వాటిని నిష్కామంగా ఆచరించి చిత్తశుద్ధి సంపాదించి శుద్ధమైన మనస్సుతో శ్రవణ మననాదులు చేసి చివరకు గదా ఆత్మజ్ఞానం ఆర్జించి ఈ స్థితికి వచ్చాడు. అలాంటివాడు మరలా వెనక్కు రావటమేమిటి. కర్మకాండ పెట్టుకున్నాడంటే మరలా వెనక్కు రావటమే గదా. పైగా వెనకా ముందూ పైనా క్రిందా వెలపలా లోపలా అంతా బ్రహ్మమే అది స్వరూపమేనాయె. బ్రహ్మ పశ్చాత్ బ్రహ్మపురస్తా త్తనే ఉపనిషద్బోధ జ్ఞానికి జీవిత విధానమే అయిపోయింది. ఇక కర్మ చేయమన్నా చేయలేడు. కర్మ వాడికి జ్ఞానమే.
Page 238
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు