సాంఖ్య యోగము
భగవద్గీత 
నీకు కలుగుతుందది. ఆత్మ అంటే ఏదోగాదు. సచ్చిద్రూపమది. ఉన్నదనే స్ఫురణే ఆత్మ అంటే. అది నీలోపలే గాదు. నీవెలపల కూడా నీ చూట్టూ ఉన్న చరా చర పదార్థాలలో కూడా సమానంగా పరుచుకొని ఉందిప్పుడు. నేనున్నానని ఎలా చూస్తున్నావో నీవు - నీ చుట్టూ ఉన్న గృహారామక్షేత్రాదులనూ - నీ బంధుమిత్రాదులనూ అందరినీ అన్నింటినీ ఉన్నాయనే చూస్తున్నావు. ఉండటమనే స్ఫురణ అంతటా వ్యాపించే ఉంది.
అప్పటికి నీవు కోరేవీ కోరనివీ అన్నీ ఆత్మలోనే ఉన్నాయి. ఫలానా అని నీవు పేరుపెట్టి కోరుతున్నావంటే ఆ పదర్థాంతో పాటు ఆత్మకూడా అక్కడే ఉంది. దానితో కలిసే ఉంది. అలాంటప్పు డొకటి నీకు లభిస్తే ఎంత. లభించకుంటే ఎంత. పదార్థం లభిస్తే ఆత్మే ఆ రూపంలో అనుభవానికి వస్తున్నదని చూడు. అది అభించకపోతే ఆ స్థానంలో కూడా ఆత్మ చెక్కు చెదరకుండా అలాగే అనుభవానికి వస్తున్నదని చూడు. అప్పుడనాత్మ పదార్ధాల మీదినుంచి నీ దృష్టి వాటన్నిటిలో దాగి ఉన్న ఆత్మమీదనే పోయి పడుతుంది. పడితే ఇక నీకు లాభం నష్టమనే చింత ఏముంది. ఆత్మస్ఫురణ ఎప్పుడూ ఉంది గదా. అదే ఇస్తుంది నీకు తుష్టి. అలా ఇచ్చినవాడే స్థిత ప్రజ్ఞుడు.
నిజమే కాని అనాత్మ పదార్ధాలను వదిలేయటం సాధ్యమా. భోజన భాజనాదులైనా చేయాలి గదా. దానికోసం ప్రాకులాట తప్పదు గదా. చేయ
Page 164
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు