సాంఖ్య యోగము
భగవద్గీత 
Form మారుతుందే గాని Substance అదే. ఈ సూత్రాన్ని అన్వయిస్తే ప్రస్తుత మీ శరీరంలో నేను కర్తను అని భావిస్తూ జీవితాంతమూ మంచీ చెడ్డా చేస్తూ పోయిన జీవుడు మాత్రమెలా అభావ మయిపోతాడు. కర్త అయినప్పుడు భోక్త ఎలాకాక పోతాడు. భోక్త గనుకనే ఆ కర్మఫలం మరొక జన్మ ఎత్తి అనుభవించక తప్పదు.
మంచిదే. హేతువాదం వినటానికి ఎంతో బాగుంది. కాని అలా నేనే మరలా ఈ జన్మ ఎత్తాననే ప్రజ్ఞ లేదే మనకిప్పుడని మరలా ఆశంక మనకు. దీనికి సమాధాన మింతకు ముందే ఇచ్చాడు మనకు భగవానుడు. తాన్యహం వేద సర్వాణి నత్వం వేత అని. నీకూ నాకూ జన్మలెన్నో గడచిపోయాయి. కాని నీకవి గుర్తు లేవు నాకు గుర్తున్నాయంటాడు. ఇదుగో ఈ గుర్తుండటం లేకపోవటంలో ఉంది రహస్యం. ఆయనకు గుర్తుండి మనకెందుకు లేదు. ఆయన సర్వజ్ఞుడు. మన మల్పజ్ఞులం. అంటే అర్ధం విశేష జ్ఞానమే గాని సామాన్య జ్ఞానం లేదు మనకు. మనకు జ్ఞానముందనే మాటే గాని అది వృత్తి రూపంగా ప్రసరిస్తూ ఆ వృత్తుల కనుగుణంగా ఆయా విశేషాలతో లావాదేవీ పెట్టుకొంటుంది యావజ్జీవమూ. మరణంలో ఆ వృత్తులు నిలిచిపోయి అది పెట్టిన వండులాంటి వాసనలే Impressions మిగిలిపోతాయి. అవి మనల నెక్కడికి తీసుకెళ్లు తున్నవో అక్కడ ఏమి జరుగుతున్నదో మరలా ఇక్కడికి వచ్చి ఎక్కడ పడుతున్నామో మనకే తెలియదు. నిద్రలో నడచి పోవటం లాంటి దీవాసనా జ్ఞానం. జ్ఞానమని పేరేగాని అది జ్ఞానం కాదు జ్ఞానాభాస.
Page 108
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు