కొంతసేపు అలాగే ఉండి అది మరలా నిశ్చలమైన స్థితికి వస్తుంది. ఇప్పుడా నీరు కదలటం కదలక పోవటమనేవి నీరు కావు. నీటి దశలు. అవి వస్తున్నా పోతున్నా నీటికి హాని లేదు. వాటి వల్ల తరిగి పోదది పెరిగి పోదు.
అలాగే ప్రస్తుతమీ జననమరణా లనేవి కూడా జీవుడికి కలిగే దశలే గాని జీవ స్వరూపం కావు. స్వరూపం చైతన్యమే గదా జీవుడికి. అది రాదు. పోదు. నిత్య సిద్ధమది. పుట్టినప్పటి నుంచి గిట్టే దాకా అది అలాగే అనుస్యూతంగా వస్తూనే ఉంది. ఎలాటి మార్పూ లేదు. నా శరీరం చలిస్తున్నది. ప్రాణం చలిస్తున్నది. చక్షురాది ఇంద్రియాలు చలిస్తున్నాయి. మనసులో భావాలు వస్తూ పోతున్నాయి. కాని వీటి రాకపోకలు విశ్యమూ గమనిస్తూ దా నేననే స్ఫూర్తి. తాను మారకుండా ఈ మార్పులను గుర్తిస్తున్నదది. కనుక జనన మరణాలు వీటికే గాని దానికి లేవు. దీనిని బట్టి రేపు మరణం కూడా ఈ శరీరాది ఉపాధులకే గాని నిరుపాధికమైన నా స్వరూపానికి లేదని అర్థం చేసుకోవచ్చు. దృష్టాన్ని బట్టే అదృష్టాన్ని నిర్ణయించ మన్నారు పెద్దలు. దృష్టం శరీరాదుల రాకపోకలు. వీటిని గమనించే చైతన్యం కూటస్థంగా నిలిచి ఉండడం. అంచేత జననమైనా మరణమైనా నా ఈ కలాపానికే గాని నాకు గాదు. జననమరణా లంటే చలనమే గదా. చలనమే మార్పు. మార్పులను గమనించే దెలా మారగలదు, మారకుంటే అది ఎలా మరణించగలదు.
అందుకే నిజానికి పూర్వమూ ఉన్నాము మనం. మరణానంతరమూ ఉంటాము. నాసతో విద్యతే భావో నాభావో విద్యతే సతః- లని చాటుతున్నది. భగవద్గీత. లేనిది రాదెప్పుడూ. ఉన్నది పోదు. మహా అయితే అవ్యక్తం వ్యక్తమయి కనిపిస్తున్నది. వ్యక్తమే మరలా అవ్యక్తమై పోతున్నది.
Page 93
