అద్వైత మతం, అద్వైతు లొక్కరే దీన్ని చాలా చమత్కారంగా పరిష్కరించ గలిగారు. వారు చేసిన పరిష్కారమేమంటే ఒక దృష్టిలో ఈ నాలుగూ ఉన్నాయి. మరొక దృష్టిలో ఏదీ లేదు. మొదటిది భేదదృష్టి అయితే రెండవది అభేద దృష్టి, ఆత్మా అనాత్మ అని చూస్తే అది భేద దృష్టి, నేననే జ్ఞాన మొకటి-దానికి గోచరించే జ్ఞేయ మొకటి ఇవే ఆత్మానాత్మలు. నీవు జగత్తను. జీవులను. ఆఖరుకు ఈశ్వరుడను. ఇదంతా జ్ఞానానికి గోచరిస్తున్నదే. కనుక అనాత్మ క్రిందికే వస్తుంది. కాగా వీటన్నిటినీ గమనించే జ్ఞానమే ఆత్మ అంటే.
ఈ ఆత్మానాత్మ భేదం చూస్తున్నంతవరకూ నీవూ ఉన్నావు. నీ సమస్యలూ 'టాయి. జననమరణా లేమిటని నీవడుగుతున్నా వంటేనే అవి నాకంటే వేరుగా ఉన్నాయని భావించే అడుగుతున్నావు. భావించావు గనుక వేరుగానే కనపడుతుంటాయి. కనపడే కొద్దివాటికి పరిష్కార మేమిటా అని నీ అన్వేషణ. అన్వేషణ చేసే దెప్పుడూ నీ మనస్సే. అది నీ కొకడికే కాదు. ఎంతో మందికుంది. ఒక డూహించినట్టు వేరొక డూహించడు. ఒకడికే ఒకప్పుడున్న ఆలోచన ఒకప్పుడు లేదు. అసలూహించే శక్తి కూడా దానికి పరిమితమే. పరిపూర్ణం కాదు. కనుకనే కొందరు మరణానంతర మేదీ లేదు పొమ్మంటే - కొందరు లోకాంతరాలు జన్మాంతరా లున్నాయంటే మరి కొందరు లోకాంతరాలున్నవే గాని జన్మాంతరాలు లేవంటే కొందరీ మానవుడి కంతకంత కుత్కృష్టమైన జన్మలే వస్తాయి గాని నికృష్టమైనవి రావంటే అలా కాదు చేసుకొన్న పుణ్య పాపాది కర్మల తారతమ్యాన్ని బట్టి పైకే గాక క్రింది స్థాయికి కూడా దిగజార వచ్చునంటే ఇలా రకరకాల అభిప్రాయాలు వెలిబుచ్చుతున్నారు. మన పురాణేతి
Page 91
