రూపంగా నూతనమైన ఫక్కీలో రూపుదిద్దుకొని కనిపించడమే. భారతాది సృష్టి ప్రాచీనమైతే మను చరిత్రాది ప్రబంధ సృష్టి నవీనం. ఒక నవీన కావ్య రచనకు - అని పెద్దనగారు కావ్యారంభంలో ఆడిన మాటలో కూడా ఆంతర్యమిదే. మహాకవు లెప్పుడూ తమ కావ్య మధ్యంలోనే కావ్య కళా రహస్యాలను దాని మీద దీని మీద నెపం పెట్టి ద్యోతనం చేయటం తరుచుగా చూస్తుంటాము. కాళి దాసాది మహాకవుల విషయంలో ఇలాంటి వెన్నో కనిపిస్తాయి చమత్కారాలు. అదే పంథా అల్లసాని వారిది కూడా “మహాజనో యేన గతస్సపంథాః”.
కలికాలజ దోష తుషారసంహతి అని నన్నయ గారి మాట. కలి అంటే జీవితానికి సంప్రాప్తమయ్యే అనర్థం. అది రూపు మాపేది ధర్మమనే ఆదర్శం. అర్థ కామాల నదుపులో పెట్టుకొని మోక్షం వైపు దారి చూపేది ధర్మం. అదే నస్నయ గారి లాగా పెద్దన కూడా మన జాతికి చేయదలచిన మహోపదేశం. దివ్య సందేశం. కావ్యా రంభంలో వాచా చెప్పిన ఈ మాట శ్రోత లెక్కడ మరచి పోతారో అని ఆయన భయం. అందుకే నేమో కావ్య మధ్యంలో మరలా ధ్వని రూపంగా గుర్తు చేస్తాడు మనకు. ఏమని ?
వరూధిని విరహ తాపమను భవిస్తుండగా భళ్ళున తెల్లవారు తుంది. దానికి సూచకంగా కుక్కుట మొకటి కూస్తున్నది. ఎలా ఉందా కుక్కుట ధ్వని.
సకలాశా గతి నర్మకోప విరతి శ్రాత క్రియారం భణా త్మక వర్గ త్రయికిన్ మదుచ్చరిత శబ్ద జ్ఞానమే మూలమిం తకు బోలన్ వినుడంచు తెల్పుగతి చెంతన్ కొండపై పల్లెల కృక వాకుల్ మొరసెన్ గృహోపరి త్రి భంగిన్ భుగ్న కంఠ ధ్వనిన్
Page 64
