27. మనమింత వరకూ బాహ్యమైన ప్రకృతి సరిహద్దులను దాటి మానవుడి ఆభ్యంతర ప్రపంచంలో ప్రవేశించాము. ప్రస్తుత మంతకన్నా అతీతమైన మరొక ప్రపంచంలో అడుగిడ బోతున్నాము. అదే అభ్యుదయ Elevation మనే మూడవ క్షేత్రం. ఈ క్షేత్రంలో ప్రవేశించేసరికి వెనుక మనంచూచిన భావాలన్నీ మారిపోతాయి. మారిపోయి సరిక్రొత్త రూపాలతో దర్శనమిస్తాయి. అన్ని భావాలకూ ఇది స్థాయి రూపం. అంతకు ముందు వాటి ఉల్బణరూపమే దర్శించాము. ఉల్బణత్వమనండి ఆవేశ మనండి. అది ఎంత అనుభూతి నిచ్చినా కేవలం తాత్కాలికమే. తగ్గు తరగతిదే. ఇక్కడ అలా కాదు. తాత్కాలికమైన ఆ పొంగులన్నీ స్తిమితపడే ఒక ప్రత, గంభీరమైన ఆ కృతిని ధరిస్తాయి. దీనికే ధర్మమని నామధేయం. ధర్మమంటే ధరించేది. అంటి పట్టుకొనేదని అర్ధం. ఒక భావం మన మనసు నంటి పట్టుకొంటే అది ధర్మమవుతుంది. తాత్కాలికమైన కోపతాపాలలా అంటి పట్టుకోవు. స్తిమితమైన దశలోనే అలా పట్టుకొంటుంది. అలా పట్టుకొన్న భావమే మనలను ప్రగతి పథంలో నడుపుతూ పోగలదు. కాబట్టి నీతి అని కూడా దాని కొక నామాంతర మేర్పడింది ఇలాంటి ధార్మికమైన నైతికమైన స్థితినే అభ్యుదయ మన్నారు పెద్దలు. ఇలాంటి అనుభూతిని మనకు ప్రసాదించే కవితకు కూడా ఎన్నో ఉదాహరణలు దొరుకుతాయి మనకు మహాకవుల రచనలలో
'గృహ సమ్మార్జన మో.. నీ లీలకుం బాత్రముల్' ' ఇది విష్ణు చిత్తుడు స్వామి వారితో మనవి చేసిన ఘట్టం. విష్ణు చిత్తుడనే పేరే చెబుతుంది ఆయన ఎంతటి మహాభక్తుడో.
Page 43
