వాన చినుకుల కన్నా ముందు బ్రహ్మాండమైన వడగండ్లు పడుతున్నాయి. అలా పడుతుంటే చిటపటమనే ధ్వనులు వినిపిస్తున్నాయి. చుట్టూరా విన వచ్చే ఆ ధ్వనులకు గుండె లదిరిపోతున్నాయి. దీనికి తోడు పెళ పెళ మనే నినాదాలతో పెద్ద పెద్ద చెట్లన్నీ విరిగి నేలకొఱుగుతున్నాయి. మరి ఝంయి మని వీచే తుఫాను గాలి గుహా ద్వారాలలో నుంచి బయటికి వస్తుంటే గుంయి మని చెవులు బీటలు పాఱుతున్నాయట. ఒక ఎత్తైన కొండ, దాని మీద అంతకన్నా ఎత్తైన నల్లని మేఘాలు. వాటిలో నుంచి అనర్గళంగా కురిసే వడగండ్లు. దూరంగా విఱుచుకు పడే ఫలవృక్షాలు. అప్పుడప్పుడు గుహలలో నుంచి కనపడకుండా భయంకరంగా వీచే పిశాచిలాంటి తుఫాను గాలి - మూడు ప్రకృతి దృశ్యాలు మన కండ్ల ఎదుట నిలుపుతున్నాడు మహాకవి. అవి మనోయవనిక మీద చెదరకుండా నిలవాలంటే పలు విధములైన వర్ణాలలో వాటిని చిత్రించి చూపాలి. అలాగే చిత్రిస్తున్నాడు. మహాకవి. కరకలకు చిటపటలు చెట్లకు పెళపెళలు. ప్రభంజనానికి ఝుమఝుమలు, ఒకదానిని మించిన దొకటి. దేనికి దగిన వర్ణం దానికి. అందులోనూ మొదటిది రవం. రెండవది అది ముదిరిన నాదం. మూడవ దంత కన్నా తీవ్రమైన మంద్రస్వరం. మూడూ మూడు మలుపులు. మూడింటినీ సూచించటానికి పద్యం నడకలో మూడు విరుపులు. ఒకటి చిటపటలతో, విర్రిగితే - మరొకటి పెళ పెళలతో విరిగితే వేరొకటి ఝుమఝుమలతో విరుగుతున్నది. అన్నీ జతగూడే సరికి తూకమెక్కువై ఆకొండ చరియలను నొక్కి వేస్తున్నాయి.
Page 33