ఎవరం దిచ్చారివి. లోకమా శాస్త్రమా. అవి కూడా నీ జ్ఞానానికి సోకే భావాలే గదా ! జ్ఞానానికి సోకేది స్వరూపమెలా అవుతుంది. స్వరూపానికే అస్తిత్వం కాని తదాభాస అయిన ఏ భావానికీ స్వతహాగా అస్తిత్వం లేదు. రజ్జుసర్పానికి ఎలా లేదో తరంగ బుద్బుదాలకు ఎలా లేదో అలాగే ఆత్మ భిన్నమైన ఏ ఆలోచనకూ అస్తిత్వ ముండబోదు. ప్రస్తుతం ఇహపరాలకు సంబంధించిన వన్నీ నీ ఆలోచనలే కాబట్టి జనన మరణాదికమైన దేనికీ అస్తిత్వం లేదని చెప్పనక్కర లేదు. కనుక నీవు వాటిని తలచుకొని భయపడుతున్నా వంటే అది నీ నీడను చూచి నీవు భయపడటమే. నీడను గాదు నీవు పట్టుకోవలసింది. నిన్ను నీవే. నీ స్వరూపాన్నే నీవు గట్టిగా పట్టుకొంటే మిగతా నీకు కలిగే భావాలన్నీ నీ స్వరూపమనే తెర మీద వస్తూ పోయే బొమ్మల లాగా ఎప్పటికప్పుడు మాసిపోతున్నట్టు నీవు చూడగలవు.
అయినా మనకు ధైర్యం లేదు. దానికి కారణం శరీరాది ఉపాధులకు విలక్షణంగా మన స్వరూపాన్ని గుర్తించక పోవటమే. గుర్తించ గలిగితే జన్మించినపుడు ఉపాధే జన్మించింది నేను కాదు - రేపు మరణించేటపుడూ ఉపాధే పోతుంది. నేను కాదనే నిబ్బరంతో బ్రతుకు తుంటావు. స్థితే గాని నీకు గతి లేదనేది అక్షరాల నిజం. ఈ నిజాన్ని నిజం చేసుకోవాలంటే నేను సర్వవ్యాపకుణ్ణి అనే స్మృతి ఎప్పుడూ సడలిపోరాదు.
అలా సడలి పోనివాడే జీవన్ముక్తుడు. వాడు జీవితంలో కలిగే అన్ని దశలలోనూ ఆత్మ స్మృతితోనే ఉంటాడు. జీవితాంతమూ అలాగే దాన్ని పొడిగించు కొంటూపోతాడు. అలా ఉంటాడో లేదో ఏమిటి నమ్మకం ! ఇంతమందికి లేని స్మృతి వాడికి మాత్రం ఎలా కలిగిందంటావా దానికొక్కటే మా సమాధానం.
Page 155
